Hasret yangýnlarýyla baþladý bir gün daha
Yüzünü hatýrlattý pencereme vuran gün.
Dökülmüþ omuzuna bukle bukle saçlarýn
Aklýmý baþýmdan aldý kirpiklerin, kaþlarýn.
Kahpe bir isyanla yine doldu yüreðim.
Kahpe bir isyan boþaldý gözlerimden.
Unuttum sandýysan adýný ‘‘evet’’
Unuttum; kimliðimin kaydýný,
Unuttum; benliðimin andýný…
Aþký öðreten sözlerin varmýþ,
Gözlerin varmýþ mehtaba aþina.
Kayýp giden ellerimden ellerin varmýþ.
Hoyrat çýðlýklar duyulmuþ gittiðin gece
Baykuþlar konmuþ evinizin bacasýna
Uçuþmuþ yarasalar saða sola delice.
Sesin yankýlanmýþ karanlýk sokaklarda
Ucube sanýp kaçýþmýþ mahallenin tinerci çocuklarý.
Düþünüyorum da bazen; yanýmda olsaydýn eðer,
Dizimin dibinde yani benim olsaydýn temelli
Bu kadar baðlanýrmýydým gözlerinin büyüsüne.
Bu kadar baðlanýrmýydým bilmem, yüreðimin sesine.
Sensizim, yalnýzým, kendi baþýma
Garip hayallerle dolu bir dünya kurdum.
Uçurumda yeþeren kardelen gibi
Gözlerinde benim de var mýdýr yurdum?