Yazma çizme ihtiyacýný,baþka bir ihtiyaçla birlikte gidermeye alýþkýn bir toplum olduðumuzdan,gerek liselerimizde gerekse liseyi bitirip bir üniversiteye kapak atabilmiþ gençlerimiz arasýnda, beyaz kâðýt ve kalemle meramýný anlatabilecek çok az sayýda kiþiye rastlayabiliriz.

Okullarýmýzýn sýralarýnýn üzeri,tuvaletlerinin kapýlarý sürekli temizlenmesine karþýn,
Hep yazý zengini. Ayrýca, umumi tuvaletlerin kapý arkalarý ile duvarlarý da deðiþik yazý ve resimlere ev sahipliði yapmakta.

Ýnsanýmýz birikimini ayný anda býrakmayý seviyor olmalý ki hem biyolojik hem kültürel birikimini ayný anda yansýtýyor.(buna biyolojik ve kültürel atýk da diyebiliriz.) Bu yansýtýlan yazýlarýn bir kýsmý bazen insana tebessüm etme kapýsýný da aralýyor.

Aþaðýdaki dörtlüðü 1970’li yýllarda bir kenef þairi, Kayseri’de bir umumi tuvaletin
Kapýsýna nakþetmiþti:
“Sýcakta sararan var.
Güneþte kararan var.
Çok oturma hemþerim.
Dýþarýda daralan var.” Bu meçhul þairimiz, halk edebiyatýnýn yedili hece ölçüsünü kullanarak döktürdüðü bu dörtlüðünde içerik olarak edebe muhalif bir þey yazmasa da ilhamýný kullandýðý mekan açýsýndan eksi puan almaktadýr. Buna raðmen, anonim halk edebiyatýna bir dörtlük armaðan etme cömertliðini göstermiþtir. Þairliði konusunda fazla bir bilgiye sahip olmadýðýmýz, bu ilham zengini kenef þairi, þimdi ne yapýyor bilmiyorum. Ama bu kâðýttan baþka mekanlara yazý yazma hastalýðýndan kurtulmak gerekir diye düþünüyorum. Belki o zaman bizim de yazar çizerimiz bereketlenir.Kültürel anlamda hamle yapmamýz kolaylaþýr. Ne dersiniz hâla helaya yazý yazýp resim çizmeye devam etsin mi insanýmýz…
Ankara,25.08.2007 Ýbrahim Kilik