Altý yýla yakýn bir süredir izedebiyat’ýn yedi mevsimi yaþadýðým bahçesinde içimden geldiði gibi yazýyorum. Tarifi mümkün olmayan binbir duyguyla karþýlaþtýðým bu edebiyat sitesinde uzun süredir var olan þanslýlarýndan biriyim…

Kimi zaman keskin , kimi zaman ruh okþayan , kimi zamansa mutluluktan aðlatan yorumlarla karþýlaþtým.Ýlginç bir dünya…Yýllardýr internete girip maillerime bile bakacak zamaný bazen bulamadým ama izedebiyat’ý hiçbir zaman es geçemedim.Yüreðimin yazan yaný kopamadý bu dünyadan…

Ne zaman bunalýp kaçacak bir yer arasam klavyeye dokunan parmaklarýmla aþtým dertlerimi.Yazýlarýma gelen yorumlarda hayat buldu satýrlarým.

Kendimden kaçarak çekip gittiðim þehirlerde yazýlarýmý okuyan dostlarýmýn yüreðini yüreðimde hissettim.Yüzünü görmediðim yüzlerce arkadaþ ve çok saðlam dostlar kazandým.Yazýlarýmda ruh halimi anlayan ve yüreðime yüreðiyle seslenen dostlar…

Günlük bloðuna ‘yüzerken aðladým mý?’ yazdýðým gecenin sabahýnda Kader’in ‘Yüzerken aðladýn mý bir tanem, iyi misin?’ diye gelen maili okuduðumda duygularýmýn tarifi maalesef yok.Ýyi olduðuma dair sesimi duyurmak için aradýðýmdaysa ‘Telefonda adýný görünce heyecanlandým’ diyen o güzel yüreðinin tarifi olmadýðý gibi.Geçtiðimiz haftalarda bir araya gelip karþýlýklý uzun uzun sohbet ettiðimiz gün, yýllardan beri dostmuþuz gibi hayatlarýmýz konuþmuþtu…

Ýzmir güzeli Esra’nýn yazýlarýmý seslendirip bana gönderdiði gün yaþadýðým duygu selinde aðlamamam imkansýzdý.Yazdýklarýn beni anlatýyor seni tanýyorum ben, deyiþindeki içtenliði de hafýzamdan silmem mümkün deðil.

Sevgili Hasan’ýn Antalya’nýn güneþinin baþýma geçtiði ve dermansýz kaldýðým bir öðleden sonrasýnda ‘Issýz bir adaya giderken yanýnýza ne alýrdýnýz sorusunun cevabý gibisiniz.’ diye yazdýðý maile katýlarak gülmem tesadüf olamaz.Adýma yazdýðý akrostiþ þiirini ve kitabýmýn isim babasý olmasýný da belirtmeden geçemeyeceðim.Teþekkürler Hasan…

Hayatýma iyi niyetle dokunan ve birkaçý hariç görmediðim insanlar mutlu olmam ve artýk yüzümün gülmesi için çaba sarf ederken hayatýn anlamýný bulmam zor olmadý.

Beni ablasý ilan eden þeker Dilek’in kardeþim olmasýndan duyduðum derin mutluluk ve bir sabah kaldýðým otelin giriþinde hoþ geldiniz, diyen ýlýk sesi hala içimde…Artýk hayata karýþacaðýna ve mutlu olmayý deneyeceðine dair bana söz verdiði gün nasýl huzurla uyuduðumu bir ben bilirim…

‘Ölümler’ baþlýklý yazýmdan çok etkilenen ve her okuduðunda aðlayan anneciðimin ‘ kaldýr þu yazýyý annem nolur.’ diye rica ettiði gün yorumlarý okuduðumda ‘Ölüm benim için tek kurtuluþ yoluydu bu boþ ve anlamsýz dünyadan.Yazýnýzdan sonra kendime geldim...’ diyen minik yüreðin hayata dönüþüyle nasýl irkilmezdim…

Ve Ýsimlerini teker teker yazamadýðým daha nice dostlar…Maillerinde hayat hikayelerini içtenlikle anlatan nice dostlar…

Bu arada herkes yazýlarýma bayýlmadý elbette.Yazýlarýmdan nefret eden, içerikteki aðdalaþmýþ arabeski okumak istemediðini söyleyen eleþtiriler de aldým…Bazen kýrýldým, bazen sinirlendim ama çoðu zaman da haklý buldum onlarý.Özellikle yazýlarýmdan nefret eden Sevgili Polat’ýn yýllarca e-mailime yazdýðý keskin eleþtirilerini sabýrla okudum.Þimdi çok sevdiðim dostlarým arasýnda olmasý, bana hayata farklý açýlardan bakabilme yetisini kazandýrmasý da asla tesadüf olamaz:)

Hülasa; izedebiyat bana hem sihirli kelimeleri þaha kaldýran yazar dostlar kazandýrdý hem de müthiþ okurlar.

Sevgilerimle…
BÝNNUR EDÝSAN