Hayatýn detoneliðine inat
gür sesim...
ve feryat ü figanlarý kalbimin...
zaman öyle muntazam akýp gidiyor yine
ve bomboþ ellerim...

anlatamadým...
kasvetler içinde
yorgun dört bir yaným...
arz-u halim bildirirken gökyüzüne ben,
bir yýldýzdý seyrine daldýðým...

hep ayný acýyla ürperen kalbim
irkildim...
serzeniþteyim
olsun varsýn...
bir þey sorulmasýn benden
ben yine bihaberim olup bitenden
asiliðim yanýltmasýn
çocuksu yaným da...

ruhuma üþüþen bu hicran bitmesin
yalnýz bir çocuk gibi
boyun büküyorum
tevarüs edilen bu hüzün yadigar acýdan...
ben yine en çok kýrýlan
ruhuma tevellüdünü muþtuluyorum
engel var biliyorum...
hayata inat saklýyorum,
gülüþümdeki ürkekliðimi...


seyyah olup yüreðinin kýyýsýna vuruyorum kendimi
kaçýyorum içime düþen tenhalýktan
ah! bir bilebilsem...
bilmem ki;
nedir halet-i ruhiyem...