Hani bayramlar yaþardýk küçükken, yeni ayakkabýlarýmýz olur baþucumuzda dururdu, en sevdiðim renk kýrmýzýydý benim, seni o zamanlarý sevdiðim gibi seviyorum.
Hani vapura bindiririz yüreðimizi dolu dolu, ardýmýza bile bakmadan martý çýðlýklarýna kaptýrýrýz kendimizi, bir yanýmýz deniz kokusu bir yanýmýz masmavi tertemiz bir gökyüzü, içimize çekeriz o havayý, martýlar gibi özgür olmayý isteriz , iþte ben seni o özgürlüðü sever gibi seviyorum.
Ben seni anlatamadýðým, yazamadýðým her kelimede sevdim, bazen bir sokak çocuðunun gözlerinde buldum, bazen bir film karesinde, bazen þarkýlarda, bazen sessizlikte, bazen yüreðimin isyankar ve suskun köþesinde, ama sevdim seni ben küçüðüm hemde çok.
Dolu dolu, yaþanmaya deðer ve her bir satýra, her bir yenilgiye, her bir umutsuzluða inat sevdim.
Kimbilir belki bir zaman sonra yitip gidecek herþey, yanlýzca akýllarda kalan bir aný olacak aþkýmýz, belki sadece gözlerin kalacak bende, belki suskun kalýp hayata küsecek yüreðimiz, ama bileceðiz ki aþký yaþadýk delice, her bir cümlenin, her bir duygunun hakkýný vererek yaþadýk biz.