Ýnsanoðlu öyle bi varlýk ki..en ufacýk ilgi gösterene inanýr,güvenir,kendini onun kollarýna atar..aslýnda bilmez ki gerçekler çok ama çok acýdýr..peki neden?çünkü mutlaka seni aldatacaktýr..bu demek istediðim;manevi anlamda bile olabilir..ya da sen öle anlayacaksýndýr.onun seninle duygularýný paylaþmamasý bile seni yaralayacaktýr..çünkü ona çok baðlanmýþsýndýr..Haný derler ya;biz birbirimizi tamamlýyoruz ,iþte sende öyle zannedmiþsindir..gözlerýný hayata kapamýþsýndýr..bilmez ki o varlýk ,yaný baþnda yaþýyodur gerçeði..iþte hep bu hataya düþeriz.
Hep üzülür ,hayata kýsa bi süreliðine küseriz!O zaman diliminde kendimizi yýprattýkça yýpratýr,hayattaki en büyü acýyý yaþýyormuþuz gibi kendimizi acýndýrýrýz.Ve '' asla'' lar ,''keþke'' ler baþlar.Her cümlemiz bunlarla biter..
Bu yas dönemi bittiðinde,birileri bizi kucaklayýp salladýðýnda,kendimize geri gelir.Ve yeni baþlangýçlar kurcaðýmýza,bir daha ayný hatalara düþmeyeceðimize dair sözler verir ve baþlarýz yaþamaya..

Ýnsanoðlu böyle kendini avutan bir yaratýktýr..belkide yapýlmasý gereken en normal þeyleri yapýyordur ama ne anlatabilir gerçeði,kalbinden geçtiði gibi ne de...(verilecek bi cevap daha bulunanamamýþtýr.)