AYNANIN YANSITTIÐI GERÇEK-1

Oðlum uyuyor anne ve oðlun da uyuyor. Kýrýlsa da bütün zincirler bizimkisi emin ol kýrýlmaz; çünkü biz zincirlerimizi her geçen gün kendi ellerimizle saðlamlaþtýranlardanýz. Ýnceldi ruhumuz ve bir o kadar da fizik kanunlarýna inat daha da saðlamlaþtý bütün nahoþlar karþýsýnda.Bilinmelidir ki ruh ne kadar incelirse o kadar makbuldür.Nezaket bunun en güzel sonucu olsa gerek.Oðlum uyuyor anne bütün kurallara uyuyor týpký benim gibi.Beklemek…Ýlk kural.Hanenin giriþ kapýsý.Ýhtimallerle yaþamak zor deðildir eminsek gelecekten ya da korkmuyorsak hiçbir þeyden.
“Belki” dedi karþýdaki ,telefonun diðer bir ucundan.Bu “Belki” kelimesi onun için “Evet,kesinlikle” sözlerinden daha önemliydi.Çünkü hiçbir zaman duymamýþtý bu ve buna benzer bir söz diðer taraftan.Yýllar boyu beklenen bir cevap.Kesinlik ifade etmese de kat edilen yol bunca zaman sonra mutluluða deðerdi.Sahi mutluluk nedir?Mutluluk bir çocuk için baþýnýn okþanmasý ya da kelimeleri tökezletmeden peþ peþe dizerek güzel bir cümle kurabilmektir.Belki de mutluluk kurulan hayallerin güzel ikliminde at koþturmaktýr.Ama her þeye raðmen mutluluk beklentilere adým adým yaklaþmaktan baþka bir þey deðildi.Bu cevapta beklentiye doðru atýlan büyük bir adýmdý kendisi için .Yýllarýný viran olmuþ tenha bir yerde yalnýz geçirmek zorunda kalan bir ihtiyar için bu haber mutluluðun en zirvesi demek deðil midir?Aslýnda bu tarihin onarýlarak ihtiþamýna yeniden kavuþmasý gibi bir þey. Ýhtimal içerikli bu cevabýn peþinden:”Sahiden bugün gelebilir misin? Günlerdir yolunu bekleyen gözlerimin geliþinle mutluluða yelken açtýðýný ne zaman göreceðim? Sen ki ey daralan ruhumun sýnýrlarýný geniþletebilecek tek sebebim, karanlýðýn cirit attýðý hayal dünyamda umut tohumlarýn yeþermesine vesile olan rahmet saðanaðý. Kaç zaman geçecek titreyen bedenimin zirveden tekrar iniþe geçtiðine þahit olabilecek “Evet” kelimesini duymam için? Kýrýlmam asla ve bende bu inat varken hedefe ulaþmaya aþmam gereken kaç deðiþik aþama varsa geçecek dirayeti gösterebilecek güç olmasa da oluþturmaktan da asla vazgeçmem. Her söz benim için yeni bir baþlangýçsa eðer hayýr kelimesi dýþýnda her þey yaþama beslediðim sevginin ziyadeþelmesi demek olsa gerek.” dedi ve gözlerinin içi gülerek ayrýldý telefonun baþýndan.
Elimden hiçbir an düþürmediðim ya da düþürmeye yeltensem ruhumun daraldýðýný hissettiðim güzel bir þiir gibidir yaþamak ve yaþama sýmsýký tutunmak. Her anýmýzý göçmen kuþlarýnýn sürüler halinde zevkle geldiði bir doða cenneti haline getirmemiz hiç de zor olmasa gerek. Yaþýn önemi var mýdýr güzellikleri yaþamak ya da bütün çirkinlikler içerisinde samanlýktan iðne arar gibi güzellik aramak için? Biz var olan bir þeyi aramýyor muyuz? Her þeyin kaynaðý mukaddesse eðer aradýðýmýz þey onun özünde yoðrulmamýþ mýdýr? Selam verdi hiç tanýmadýðý birine ve selam aslýnda muhabbetin açýlýþ faslýydý. Konuþmak istedi ama söze nereden baþlamalýydý,kimi ya da neyi sorabilirdi ? Adamýn tipine baktý hiç de ortak bir yönü yoktu karþýsýndaki adamla. Görünüþte ortak yönümüz yoksa içerikte de benzer yanýmýzýn olma ihtimali çok zayýf diye düþündü.Aramalý ve muhabbeti baþlatmaya yetecek bir ip ucu bulmalýydý.Düþündü,düþündü…”Özür dilerim,sizi birine benzettim acaba nereli olduðunuzu ve isminizi öðrenebilir miyim ? ”dedi bir anda.Karþý taraftan ses yok.Sadece baktý ve yabancý bir lisanla bir þeyler söyleyip yanýndan uzaklaþtý.Yine bir hüsranla baþlamýþtý yeni bir güne.Fakat her yenilgi aslýnda farklý ve yeni bilgi demekti onun için.
Hiç kimsenin tanýmadýðý bir kahramanýn hikayesini anlatmayla baþlayacaðým her þeyden önce.Ýntiharý dahi denemekten çekinmeyen,bazen de yaþamý yaþanmadan anlayacaðýný dolayýsýyla önemli ve güzel sýfatýnýn ancak ve ancak kaybettiðimizde ya da söz konusu olandan uzaklaþtýðýmýzda deðerini anladýðýmýz þeylerin baþýna iliþtirebileceðimizi düþünen bir kahraman.Yeniden yaralanmýþtý aldýðý haberle Ýsmail.Alýþmýþtý ve yaralanmak onun için sýradan geliyordu artýk.Peki kim dayanabilirdi yaþadýðý her günün karþýlýðý olarak bir yara almaya,daha bilinen bir ifadeyle ölüp ölüp dirilmeye?Daha fazla acý, dedi ve nihayetinde yaþamýn deðerini anlamak için ölüm yolunu seçti tekrardan..En güzel ayakkabýsýn ve elbisesini giydi.Tek mermi koydu atadan yadigar tabancasýna.Kabzasýnda onlarca çizik tarihi bir savaþýn cephesinde yaþanýlanlarý yansýtýyordu.Okþadý tabancayý ve son bir çizik de kendisi için attýktan sonra beline soktu.Taramýþtý her gün daðýnýk býraktýðý saçýný.Þehrin gürültüsünden bir o kadar da insanlarýn iki yüzlülüðünden ve her sözüne olumsuz yanýt veren sevgilinin kokusunun ulaþabileceði yerden uzaklaþmak kendince tüm güzelliðiyle ölümle baþ baþa olabilmek için hazýrladý kendisini. Çýktý evinde kapýyý örtme gereðini duymadan .Sýrtýnda bir kazma bir de kürek koyuldu yola.Amacý ölümse insanýn güzel ölmeli ve kimseye minnet duymadan yaþamaya çalýþtýðý gibi öldükten sonra da kimseden medet ummamalýydý .Ýnsan yaþarken saygý göremediyse ölümü saygýsýzca akbabalara ya da diðer leþ yiyicilere yem olmamalý.Yüksek bir yer olabildiðince yüksek bir yer olmalý mezarým için.Her þey imrenmeli yatacaðým yere.Rüzgar dahi bana ulaþabilmek için çýrpýnmalý dedi, kendinin duyabileceði bir sesle.Uzaklaþtý þehirden yanýna aldýðý aynaya arada bir bakarak.Daðýn eteðine kurulmuþ þehri ayaklar altýna alan bir evin önünden geçti ve evden hiç duymadýðý bir ses ulaþtý kulaklarýna.Kimliðimizi yansýtan bir ses…Ruhu çoþkuyla doldurabilecek bir ses…Bir aðýt mý desem yoksa bir çaðrý mý desem anlatamýyorum ama ferah bir alemin kapýsýný aralayabilecek bir ses…Kýrdý kalbindeki tüm katýlaþmýþ kiriþleri yankýsýyla.Henüz yol sona ulaþmamýþken düþündü hiç beceremediði bir eylem olsa da düþünmek.Bir çocuk çýktý karþýsýna ufacýk bedenine inat tüm heybetiyle.Yükseltti uçurtmasýný rüzgarýn yardýmýyla attýðý her koþar adýmla ve dönüp yükselen uçurtmaya bakarak tebessüm eden ve hatta sadece gözleriyle deðil tüm bedeniyle mutluluðunu etrafýna ilan eden bir çocuk…Oysa Ýsmail üzgün,her þeye yanlýþ bir hesap uðruna veda edeceði bir ana yaklaþmakta aldýðý son nefeslerinin peþinde sürüklenmekte Ýsmail.O sesin geldiði evin kime ait olduðunu sordu çocuða.
-Bizim,dedi.Nenemle beraber kalýyorum.Annemi ve babamý ben daha küçükken kaybetmiþiz.Dedem geçenlerde öldü.Nenem Allah böyle istediði için oldu dedi bana. Bu uçurtmayý daha yeni yaptýk.Üzerine de “Seni seviyorum” diye yazdýrdým neneme Sürekli uçurtma uçuruyorum.Neden biliyor musun?.Hem biliyor musun amca Allah baba göklerdeymiþ.Çünkü ben çýkamýyorum oralara ama uçurtmam çýksýn ki nenemin yazdýðý yazýyý okusun da benim onu sevdiðimi bilsin.Ýstersen sen de uçurabilirsin.
Bir çocuk , sadece dört-beþ yaþlarýnda bir çocuk. Otuz yaþýný boþa yaþamýþ nefes alýp verdiði her saniyenin hesabýný düþünmekten aciz mutsuzluðunun faturasýný kendi dýþýnda aramaktan baþka bir þey yapamayan þu koca ama aciz adamdan daha olgun diye düþündü ve aldý uçurtmaya baðlý olan ipi çocuðun elinden. Koþtu koþtu hem de tüm bedeni sýrýlsýklam olurcasýna koþtu.Bildim,dedi.Hayat masum bir çocuðum gözlerinden anlaþýlýnca anlamlý olduðunu bildim,dedi. Ve Her þeyden vazgeçti. Döndü çocuðun yanýna.Sardý sýmsýký baðrýna çocuðu öptü her iki yanaðýndan da.Þaþkýndý çocuk ama Ýsmail bir o kadar mesut.Gözlerinden süzülen yaþlara aldýrmadan,silmeye kalkýþmadan:
-Ben de bir uçurtma yapacaðým ve sürekli uçurtma uçurtacaðým bundan sonra,dedi Ýsmail.
Hayatýn anlamýný ona veda etmeden anlayan Ýsmail her þeye sevgiye bakmak gerektiðini ve büyüklüðün insanlara tepeden bakmakla deðil bir çocuktan ders çýkartmayý baþarabilmekle olduðunu öðrenmenin huzuruyla ve bunu baþarabilmenin kahramanlýðýyla evinin yolunu tutu.Aradýðýmýz þeyin bazen aramaktan vazgeçip yorgunluktan yýðýlýverdiðimiz bir yerde ansýzýn karþýmýza çýktýðý olmuyor mu?