Elinde Ki Ben

Cennetime...


...Elinin deðdiði her þey sevilirdi . aþktý , sevmekte hiç yanýlmazdý (ki). Ne sen beni seçmiþtin ne de ben seni ; bizi seçen aþktý ! zaten sevmekte böyle bir düþüncede var olmak deðil miydi ?

sevgilim...seni özlemenin verdiði yýkýmlarda tutundum elinin deðdiði her þeye ; sen bildim , sadece sevdim ...

yanýlgýlarda çoðalmadan ellerinle tutunurdum hayata / yüreðim ellerinde canlanýrdý ; “yaþamak” derdim , buna sorgusuzca... seni benden koparan yýllara inat ve her þeye belki de ; adýna aþk koyduðum masalýn içinde kandýrýldýðým yenilgileri yaþayarak sevdim seni. Ellerinin taradýðý saçlarýmý bile kýyamadýðýmdandýr ki kes(e)medim hiçbir þeyi . hani bir gün gelirsin de tanýyamazsýn diyedir ki-her þeyi yerli yerinde bulasýn diye , dokunmadým elinin deðdiði hiçbir þeye... sen bildim , sadece sevdim...

( kimse yüreðimde sen deðil ! tenin tenime çarptýðýnda daha çok sevdim . korkum sensizlik(te)... ölümse sadece bir kelime kadar anlamlý...)

...elinin elime deðdiði yerdeyim , sendeyim en çok yüreðinin hapsindeyim... seher vakti uzak kentlerde ki aþklarýn saf kandýrýlmýþ , avutulmuþ zaman harcanmýþlýðýndayým , belki de yosun tutmuþ bir denizde...

kimse yüreðimde sen deðil ! mutluluk savaþým kadar hiçbir þey tuzaklara , yenilgilere , kaybediþlere hazýr deðil... oysa sen ya da ben bir düþüncede baðlanmadýk mý hayat oyununa / söz vermedik mi ?

-     yaþamayý sen bildim ; bu yüzden hep çýrpýnýþta kaldý yitik hayallerim... kaç dolunay rüyalarýma girdin de uyanmayý hep erteledim . bilmiyorsun ! çünkü susuyorsun . oysa ben saatleri kýrarken ellerimle , zamaný durdurduðumu sanýyordum. Seninle geçmeyen zaman da seviþtiðimi düþünüyordum yanýlmadým deðil mi sevgilim? geçmiyordu zaman deðil mi ?

kimse yüreðimde sen deðil ! sýrýl-sýklam avucumdaki yaðmur taneleri kadar berraktýn . sanki sonsuz bir huzur doluyordu her yaðmur yaðýþýnda , inan sen oluyordum / kimse bilmiyordu...

( sen yaðmur gibi elimdeyken , saflýðýnla, masumluðunla / ben nasýl sen olmam söyler misin ? )

...Elinin deðdiði her þey sevilirdi . melekler dönüyordu etrafýnda seni bana onlar getiriyordu . kimseler bilmiyordu ! ellerimde biriktirdiðim senle , yokluðunda avunuyordum . biliyorum bir gün bedenim her þeyden yoksun kalacak / kimsesizliðime kalacaðým... þunu bilki sevgilim seni sensiz de yaþayacak kadar çok sevdim ...

yanýlmadým ! sadece sevdim...


emre onbey