Susma,



Sen konuþtukça cennet kokusu kaplar dünyayý… Kuþlarým kanat çýrpar, yelken açar martýlar denizler üstünde çýðlýk çýðlýða… Sesinle baharlanýr toprak, yeþillenir baharlandýkca umutlar… Uyanýr karýncalar uykudan… Dizelenir yollara sýra sýra, öbek öbek yaðar düþlerim. Yaðmur gibi, sel gibi sesinle, ýslanýrým… Islandýkça büyür içimdeki yaslý çocukluðum…



Susma,



Sen konuþtukça dünya adalet çiçekleriyle beslenir… Kolu kýrýlmýþ sevdalar, baðrý yanýk þarkýlar, ayrýlýktan dem vuramaz artýk… Dirilir yaþama direncim… Her kýtasýnda sevinç, her cümlende huzur melodileri güzelleþtirir geceyi… Gündüzden kaçamaz olurum, kucak açarým aydýnlýðýna… Can bildiðim bütün canlar feda olur yolunda…



Susma,



Konuþ, sen konuþtukça þekillensin dünya, yeniden doðsun güneþ… Yaz sýcaðýnda serinletsin, zemheride ýsýtsýn yürekleri sesin… Yeniden kazansýn savaþýný sevgi, nefretten uzak yaþasýn benliðim… Sesinde sevdadan yana ne varsa bilmediðim, görüyorum… Görüyorum yalansýz nasýl haykýrýlýrmýþ dünyaya… Çýkarsýz nasýl sevdalar varmýþ görüyorum, kendini düþünmeden harcamak da varmýþ sevilen için, sesinde kaybolmak varmýþ… Sen konuþtukça, duyuyorum…



Susma,



Sen sustukça bir hüzün oturur, çöreklenir baðrýma… Dünya sesinle güzel, nefes almak seninle kolay… Suskunluðun bir býçak gibi kesiyor iyimser duygularý… Sen sustukça, kayboluþum baþlýyor bilinmezlik daðlarýnda, ormanlar kesiyor önümü… Bir adým atýyorum salkým salkým meyvesiz baðlar, budak budak büyümüþ yüksek aðaçlar kesiyor yolumu… Ulaþýlmaz bir dað oluyorsun, çýkamýyorum… Suskunluðun adým attýrmýyor bana… Uçurum oluyor sessizliðin… Kabusum oluyor… Sen , susuyorsun…



Susma,



Sen sustukça, yürüyemez olur ayaklarým… Yere doðru eðilir baþým… Bundandýr nefes alamayýþým… Sustukça sen, yakama yapýþýr kederler, yüzümden silemem gözlerini. Hýncýmý rüzgardan alýrým, yaþamayý þikayet bilirim sen sustukça, isyan olurum… Yaradandan sesini dilerim. Yaðmur olsun yaðsýn isterim hiç aralýksýz kalabalýðýma… Sen, yalnýzlýk olursun konuþan mýsralarýmda… Sessizlik olursun çýðlýk çýðlýða… Susarsýn, ben sana kanamam… Kan gibi çöreklenirsin yüreðime, çorak dünyama yaðarsýn… Her gün bir parça çalarým kendimden, sen’den… Bu büyük boþluk senden kalýr bana geriye… Yalnýzlýk olurum…



Susma,



Sen sustukça kayboluyorum…





ferkul





28 Aðustos 2007