Bir ressam sana bakmadan, masumluðunu çizebir di bir tabloya yada bir yazar seni tanýmadan hayatýný aktarabilirdi kalýn bir romana. Bu ülkenin en büyük þarkýcýsý adýna besteler yapýp ulusal bir kanalda haykýrabilirdi þarkýsýný milyonlara .Adýný bilmediðin bir þair metrelerce uzunluðunda bir þiirde senden bahsedip sükse yapabilirdi etrafa.


Ama ayrýlýk gecesi seninde dediðin gibi ben sadece bir ÞEHÝR EÞKÝYASIYDIM ve sadece seni sevmeyi becerebilmiþtim.

Ben sadece ; Otobüs duraklarýnda son otobüsü kaçýrmýþ , evinden kilometrelerce uzakta olan bir çocuk duygusuyla beklemeyi becerebildim....

Boþ banklarda adýný hatýrladýkça içen bir serseri gibi sarýlmýþtým hayaline. Kalabalýk sokaklarda birinin göz yaþýmý fark etmesinden deðil , senin bir baþkasýnýn olma ihtimalinden korkarak yaþadým yýllarca.

Ben sadece ; geceleri evinin önünde ki aðacýn arkasýna saklanarak odanýn penceresine vuran gölgeni izlerken yaþadýðým heyecen kadar ,mahallenizdeki o boþ evin duvarýna sevdiðin papatya resimlerini çizerken polisten yediðim dayak sýrasýnda, adýný aðzýma almýyacak kadar sevebilmeyi sevmiþtim.

Ben sadece ;Kirpiklerimin birbirine hiç deðmediði o uzun gecelerde , duvarlara yakamoz gibi vuran hayaline kaldýrýp kadehlerimi usulca yudumlamayý becerebildim ..
Ben seni ; titreyen göz yaþlarýyla edilen bir duanýn son kelimesi olan AMÝN kýsmý sanarak sevebildim ..
Ben sadece; kelimelerle anlatýlmayan bir aþk ile seni sevmiþken, sen kelimelere yeten kýsýmlarýný sana söyleyenleri sevdin.
Madem öyle?
Þimdi aþký sadece anlatýlanlar kadarýný yaþaman zamaný..
Hep beraber çok yaþayýn...