Verilmiþ sözlere sýðýnýyorum artýk
boþunaydý saklamaya çalýþmam hem de
kaldý; ben
nasýl dimdik durabilirim,
bu mecalsiz kalbimle...
boyun eðiyorum
Tanrým...

bizatihi duygular
bu çeliþiðinden müteþekkil hayatým
konuþmalýyým...
sustuðun kadar
nedir bu?
içime düþen lal duruþ...
sen gülmekten vazgeçtiðin an
yarým kalan þiirlerimi sayfalarda
býrakýp
gitmek var...

geçmiþin teferruatýna tekabül
tozlu sayfalardan koparýp
sunuyorum yýllarý
ve;
kalbimin diðer yarýsý oluyor bilmeden...
aþkýn sureti beliren tebessümünde olgunlaþmak isterim
oysa ben...
uykusuzluða kapayýp gözlerimi...

"Ne güzeldi gökyüzünü seyretmek
kuþluk vakitlerinde..."

yaralý bir þerçe,
merhamete muhtaç ellerinde
rüzgara karþý direnemeyen bir yapraðýn kaderini yaþýyor
belki de...