Her þeyim ol ama özlediðim olma…
Yoksa bu þarkýlar, her gece bir musallaya salarlar beni
Her gün bir ýsýrgan otu daha köklenir içimde
Denizden hiç bir zaman nasiplenemeyeceðim bir balýk
Kahvemin kokusu
Yorgunluðum, telaþým, ortada kalakalmýþlýðým ol ama
Sakýn özlenen olma!


Ben bu dertle baþa çýkamýyorum
Kalbim, yokluðunun kaynayan kazanýnda
Ne zaman uyandýðýmda olmayýþýný hatýrlasam
Soysuz, uðursuz bir isyanla ýsýrýyorum dudaklarýmý
Kaderim, kederim, sefaletim ol
Ýlle de ömrüme son, gençliðime bedel ol
Ama özlenen olma!


Ya da, elindeyse al üzerimdeki bu korkusuz karanlýðý
Baktýðýmda, dizlerimin baðýný çözen resimlerini sýyýr çerçevelerden
Olur olmadýk yerde, elinle sýkar gibi çökme yüreðime
Baþýmda bela, omzumda yük,boðazýmda düðüm ol
Yeter ki özlediðim sen olma!


Koruksuz asmalarýn, ekþisi bende sanki
Bedenleri ayýran yollarýn ne kadar tozu varsa, hepsi alnýmda leke
Sýrlarýmýn en mahrem yerinde saklýyorum sarhoþluðumu
Gaipten gelen sesim, bir sýkýmlýk canýma kefen olmuþ elem ol
Suyuma buz, yangýnýma körük ol
Yalvarýrým özlenen olma!


Býraktým ýslýðýný bana getiren rüzgârlarýn peþini
Boncuk boncuk bakan çocuklara þeker vermeyi
Gölgeme ters, sokaðýma ters, bildiðim bütün adreslere ters yürüyorum artýk
Ne kadar çukur varsa, körkütük düþüyorum
Bileklerimde zincir, yollarýmda duvar ol
Kalbimdeki savaþta ister galip, ister maðlup ol
Lakin özlenen olma!