Bazen gidiyorum buralardan.O kadar uzaða gidiyorumki kimse kalmamýþ gibi geliyor. Bazende uyanýyorum.Çoðunlukla sabah oluyor. Sabahlarý uyanýyorum çoðunlukla. Bir þarkýyý bilmem kaç defa ardarda dinliyorum. Söyleyen kadýn oluyor. Ben o kadýn oluyorum. Benim yaþamadýðým þeylerden bahsediyor. Yaþasaydým çok hisli biri olurdum diye düþünüyorum. Yaþayamadýðým acýlara üzülüyorum sonra.Üzülüyorum iþte... O çocuðu düþünüyorum zaman zaman. Ne var ne yok o çocuðu... Bir þey vardý onunla ilgili. Hatýrlar gibiyim.Bir þey vardý. Þimdiyse yok.Vardýysada artýk yok.Güzel gözleri olan güzel bir çocuk o. Her yerde gözleri var. Gerçekten var...Her þeye benziyorlar.Varolan herþeye. Sanki tanrý onun gözlerinden esinlenmiþte yaratmýþ dünyayý. Sanki hiçbir þey yokken o varmýþ gibi. Sanki... Ben sabahlarý uyanýrým.Hemen her sabah uyanýrým. Ve olmayanlarý yaþarým.Olsa derim çoðu sabah.Sabahlarý uyanýnca hikayemi yeniden yazarým...