Büyük bir boþluðun içinde sürükleniyoruz. Evrenden bile büyük bir karadeliðe doðru sürükleniyoruz: Kendi evrenimizi ölüme teslim edeceðiz bir gün.
Sýradan hayatlarýmýzý farklý kýlan, hepimizi bir diðerimizden daha kudretli hissettiren, bize bu boþ hayatta her þeyi düþlerimizle deðerli kýldýran, bizi Tanrýlaþtýran 'aþk'a mecburuz. sýradan hayatlarýmýzý farklý kýldýðý için, bir diðerimizden daha kudretli hissettirdiði için, þu boþ hayatta düþlerimizi yaratmamýzý saðladýðý, bizi Tanrýlaþtýrdýðý için 'aþk'a mecburuz.
O olmadan baþka biri olmayý baþaramýyoruz. Ve hepimiz baþka birinin hayatýný yaþamayý istiyoruz; düþlerimizde baþka hayatlardan parçalar taþýyoruz: Bunlarý bizimle yaþayacak birini arýyoruz.
Onu ne kadar düþlersek, ona o kadar baðlanýyor, o denli yüceleþtiriyoruz karþýmýzdakini. Her an farklý bir þekilde hayal ediyor, ve kurduðumuz tüm hayallere onu eklediðimiz, o hayalleri gerçek hayata taþýmak istediðimiz için ulu bir arzu taþýyoruz, onun yanýnda olmaya karþý.
Saçlarý, gözleri, yanaklarý, dudaklarý, teni ve davranýþlarý kimsede yok sanýyoruz. Herkeste olan yanlarýný muazzam sanýyoruz. Tanrýlaþtýðýmýz için Tanrýçalaþtýrýyoruz onu.
Oysa kimsenin bir farký. Büyük bir topluluk olan kadýnlarý farklý kýlan, erkeklerin 'yalnýzlýk korkularýndan' baþka þey deðil oysa. Erkekleri kadýnlar için farklý kýlan da 'O'. Ve 'Hayat'ý...

Her þeyi bilen Tanrý'nýn bizi niçin dünyaya yolladýðýný merak ediyorum her zaman. Ne yapacaðýmýzý bilen Tanrý'nýn cehenneme gitmemizi istemediðini ve her þeyi deðiþtirecek kudrette olduðunu söyleyip duruyoruz. Yarattýðý þeytaný kendine rakip sayýp tüm dengeleri deðiþtiren Tanrý, ya onun taþýdýðý iyiliði, yahut þeytanýn taþýdýðý kötülüðü seçmemizi istiyor; ve sonra, her þeyi deðiþtirebilecek kudrette olan Tanrý'nýn, yaptýklarýmýz için bizi yargýlayacaðý günü bekliyoruz, O'nun yarattýðý hayatta, O'nun yarattýðý kullar olarak. Yaþadýklarýmýz, iyilik ve kötülük rekabetinden baþka þey deðil.
Ve Tanrý, bunlardan kaçmak için tek bir yol sunuyor bize: Aþk. 99 kudretinden 'Yaratmak' olanýný 'Düþ' isminde sunuyor bize. Biz, yargýlandýðýmýz gün ya iyilik ve kötülük arasýnda kaldýðýmýz için yargýlanacaðýz, yahut Tanrý'ya " Senin verdiðin 'Yaratmak' kudretimi kullanýp, senin yarattýlarýný deðil, kendi yarattýklarýmý yaþadým: bu yüüzden yargýlanamam." diyeceðiz.
'Aþk', Tanrý'nýn þeytana karþý en büyük kozu.
'Aþk' þeytanýn deðil, þeytan kýlýðýna bürünmüþ beyaz, iyiliksever bir meleðin bize usulca fýsýltýsýdýr.
'Sýnav' olan hayatýn içindeki þeytana kapýlmamak için kopya çekmemizi ve sonra çýkmamýzý istiyor. Kopya çekip cevapladýðýmýz sorularý atlýyor, sonucu söylerken. Biz baþkalarýnýn hayatýndan kopya çekerek kendi hayatýmýza yazdýðýmýz sahneleri düþlerimizde saklýyoruz aþýk olunca; sonra bir karakterin bedenini 'Sevgilimizin' bedeni haline getiriyoru 'Tanrýlaþmýþlýðýmýzla'. Mahþer günü hayatýný aþýk olarak geçiren insanlarý gösterip, baþýný öne eðerek hayýflanan þeytana alaylý bir gülümseyiþ fýrlatacak Tanrý.

Her þeyi yaratan Tanrý'nýn sahibi olduðu hayattan ve onun içindeki delice akan akarsuya benzeyen zamandan çýkýp, akarsuyun yanýndaki yeþil alandaki bir aðaç gölgesinde izlemek zorundayýz her þeyi; gördüklerimizden kopya çekip almalýyýz ve Tanrýlaþarak topladýðýmýz parçalardan yeni bir hayat kurup ona birinin bedenini eklemeliyiz, onu düþlerimizde saklamalýyýz.

Sadece hayatý yaþamaktan korkuyoruz. Her an yanýmýzda bir þeytan saklayan o hayat ürpertiyor bizi. Çünkü yalnýzlýðý beraberinde bulunduruyor.
Gözlermizi kapatmalýyýz o karanlýða.

Ama çoðu zaman düþlerimizi yaþadýðýmýz insanlar tarafýndan terk ediliyoruz. Terk edilmekten korkuyoruz, hayatýn içine tekrar döneceðimiz için.

Hayata gözlerimizi kapattýðýmýz için kapýyoruz gözlerimizi sevgilimizi sararken, öperken ve koklarken.

Her þeyi kendimizce deðiþtirip güzel görmek için aþýk olmak zorundayýz. Yalnýz kalmamak için aþýk olmak zorundayýz. Terk edildiðimizde hayatýn içinde uzun süre durmayýp, düþlerimizdeki karakterin bedenini deðiþtirmeli, baþka birini bulmalýyýz. Düþlerimizde sakladýðýmýz, hep baþkalarýnýn hayatýndan izler taþýyan ama 'benim' diyebilecek kadar içimize aldýðýmýz sahneleri yaþamak için aradýðýmýz kiþiyi bulduðumuzda korkmadan daha çok hayal kurmayý ve o hayatý uzatmayý bilmeliyiz. Gerçek ölümden daha çok acý veriyor çünkü, o hayatta ölmek.

Tanrý'nýn þeytana alaylý bir gülümseyiþ fýrlatmasý için, karþýlaþtýðýmýz her durumda sevinmek, her þeyin sýradan olduðu hayatta deðil, kendi yarattýðýmýz yaþamda var olmak, Tanrýlaþmak için: Hadi, aþýk olalým!