Gök Han Öl dÜ

Ayrýlýklarýn en kötüsü
Bir dostun ölümü

Sesler yüzler
Nereye kadar dayanýr
Anýlar nereye kadar
Taze kalýr aklýn kývrýmlarýnda

Geliþteki habersizlik
Ne çok mutlu ederse
Hüzünlü olanca
Bu gidiþin aniliði
Acýlý, yýrtan bedeni
Bedene sýðmayan

Uzaklarda yaþadýðýna inanmak
Baþka formlarda
Dindirir mi içimi
Sesler yokken aramýzda
Eller yokken
Bakýþlar yokken
Hayaller
Kahveler
Gülmeler yokken

Giderken bir parça kopuyor
Senden
Benden
Ben
Ýnsanlardan kopuyorum sonra
Sen insanlardan kopuyorsun
Uzaklarda bir yerlerde
Ýnsansýz boþluklarda
Buluþmak mümkün mü
Mümkün mü
Bir yaranýn kapanmasýna inanmak
Sadece iziyle yaþanýlabileceðine
Yokluðun çentikleriyle zihnin duvarlarýnda

Nedenleri sorgulamýyorum
Yorgun düþtüm Tanrýyla savaþmaktan
Tanrýyý sevmiyorum
Küçücük hayatlarýmýzla
Saplantýlý bir þekilde
Binlerce senedir uðraþan
Yakamýzý tüm anlarda býrakamayan
Canýmý acýtan
Yokluðunun
Bu koca yoklukta
Kaybolup gitmesi
Býraktýðýn yýldýz tozunun
Parlaklýðýný gittikçe yitirmesi
Sonra o yokluðun memelerinden emen bizler
Aðzýmýzda varsaydýðýmýz acýmtýrak hayatlarýmýz
Hepsi yokluk
Hepsi hala biz
Tek teselli
Beklide hala
Hiçbir yere gitmemiþ olman
Yine bu yitik yoklukta savrulup durman
Paylaþman senin de hala
Ýçinde debelendiðimiz bu boþluðu
Kimi anlarda hala yanýmda olman
Ve
Aklým çürüyene kadar
Burada kalacak olman

-L-