Çok köyü durumdayým. Bedenimi ruhumdan ayýrmak istiyorum. hep karalýk köþelerde yalnýz baþýma aðlýyorum. ne yapacaðýmý bilmiyorum. Her yer o kadar puslu ki göremiyorum hiçbir þeyi. Ve bir o kadar da soðuk çok üþüyorum çok yalnýzým. sanki bir þey gelecek beni bedenimden ayýracakmýþ düþüncesi var . kulaklarýmda ürkütücü bir ses ama hoþ bir eda sý var . kendimi sýrýlsýklam buluyorum ellerim yavaþtan donuyor bir mum ateþini görebiliyorum. Odanýn karanlýðýnda kimse yardým edemez bana . içimdekileri kimseye anlatamam hiçbir þeyim yok hayata dair . yalýnýzým o kadar yanlýnýzým ki.

Geceler korkutucu geliyor artýk. eskiden severdim oysa þimdi sevmiyorum odam da bir ben bir de mum ýþýðým var biliyorum oda terk edecek beni . sonuçta herkes bir gün birilerini terk edecek ama her zaman bu terk edilenin sen olmasý kötü. kimse benim ne düþündüðümü bilmiyor sormuyor anlamak istemiyor.
Bir pencerenin önüne geçsem dýþarýyý seyret sem ölüm beni çeker mi acaba . yýldýzlar o kadar güzel ki ulaþmak istiyorum onlara sonra düþünüyorum orasý da bur dan faksýzsa . perdeler uçuþuyor rüzgar üzerime esiyor yaðmurlar yüreðimde yaðýyor .