uzun boþluklar verirken benden bana ve benden sana, bazen dönüþler yine hep ayný yeredir....birþeyler olmaya çalýþýrken nefes aldýðýn yaþamda, olduðun gibi kabullenmeyi neden istemezsin merak ederim.baþkasý olma yolunda ben olma çabasý, sebep bu deðilmi karmaþýklýklarýn ve içinde boðulduðun kaosun....anlatmak istediðim ne ümit deryalarý ne umutsuzluk bataklarý...belki biraz karamsar, bazen uðrayan bir umut belkide...günlük yaþam iþte yaþamaya çalýþýlan....ecele atýlan birer adýmlarýn birikmesiyle oluþan koskoca 60,70 yýllar...küçük bir oyuncak için gözlerden dökülen amansýzca yaþlarý hatýrlarken bir burukluk belkide bakakaldýðýn vitrinde....ah çekiþlerse sadýk eþi biz yolcularýn...bazen bir ümit ahý bazen bir feryad....ama ille var olan illede senle gelen....gecenin bir vakti mucize beklercesine yakarýþ bazen Yaradana....ýslak yastýðýnda uykuya daldýðýn günlerde bir tebessümüne sebep olan inanmak istediðimiz rüyalar...amansýzca attýðýmýz kahkahalarla geçirirken saniyeleri, bazen acý içinde dilenmek birkaç saliseyi....unuttuðumuz sevdiklerimizi son nefesinde birkaç saat daha yaþmasý için zorlamak....piþmanlýklar, hatýrda kalanlar, yaþanmýþlýklar.....hepsi bir iz hayata dair...boþ bir tuvale bir eser oluþturmak gibi belkide hayat.....nerde olduðumuzu unutarak yaþadýðýmýz onca þey için hala umutlanmak en güzele........insan ve zaman.....iki fani...birbiriden baþka kimsesi olmayan iki yoldaþ......yalnýzlýk herzaman bizim için..