Rahmetli Ýlkokul öðretmenimin aný defterime yazdýðý yazý, hayattaki duruþumu belirlememde büyük katký saðlamýþtýr.

“Ýyiye giden yol zordur fakat kiþiye mutluluk verir”

Ben de yaþamým boyunca bu sözün doðruluðuna inanýp, öyle sürdürdüm hayatýmý.

Hep zor yollardan geçtim; hiç bir þeye kolay sahip olmak istemedim. Sahip olduðum her þeyin bedelini ödeyerek; emek vererek geldim bu yaþa.

Ve birilerinin peþine takýlýp kaybolmaktan ise kendi fikirlerimle yalnýz olmayý yeðliyorum.

Bir de ben ve ben gibilere uzak insanlara bakýyorum, bir kolaycýlýk yarýþý almýþ gidiyor baþýný.

Kitap okumayan, düþünmeye, araþtýrmaya öðrenmeye ihtiyaç duymayan, sadece bir konu üzerinde yoðunlaþýp para kazanmak için kendini paralayan bir sürü insan dolaþýyor ortalýkta.

En kötü olaný da hiçbir þey bilmeden, her þeyi bilirim, her iþi yaparým tarzýnda yaþamalarý…

Korkuyorlar çoðu þeyden; korkutarak yanlarýna çekmeye çalýþýyorlar insanlarý…

Sevgi ve hoþgörüyü sahiplenme ve kullanma ile karýþtýrýp, sonra da sevgiden bahsediyorlar.

Öyle çok yalan söylüyorlar ki; söyledikleri yalanlara kendileri de inanmaya baþlýyor en sonunda.

Olaylara ve insanlara düz bir çizgi gibi bakýyorlar ve çizginin iki ucunu görüyorlar sadece, dünyanýn yuvarlak olduðunu unutuyorlar. Ýnsan ya iyi ya kötüdür onlar için…

Ýnançlarýnda doðallýk olmadýðý için, körü körüne baðlanmayý seçiyorlar; bu yüzden de ya maddelere ya da lider gördükleri insanlara tapýyorlar.

Kendi davranýþlarýnýn farkýnda olamadýklarý için mükemmel olduklarýný ve öyle davrandýklarýný zannedip asla hata kabul etmiyorlar.

Kendi görüþlerini benimsemeyen insanlar yanlýþ düþünüyor hep, bunun içinde suçlu görüyorlar onlarý ve Allah tarafýndan cezalandýrýlacaðýný düþünüyorlar.

Farkýnda olmasalar da, bilinçaltlarýnda yatan suçluluk duygusu hep savunmaya geçmek zorunda býrakýyor onlarý…

Doðu kültürünü savunup, batýnýn en ünlü markalarýný kullanabiliyorlar.

Bilinçaltlarýnda diðer insanlardan aþaðýda gördükleri için kendilerini; kimseye ve hiçbir þeye deðer vermeye gerek duymayýp, karþýlarýndaki insanlarý aþaðýlama yolunu seçebiliyorlar.

Sözleri ile davranýþlarý hiçbir zaman birbirini tutmuyor. Kendileri ile çeliþiyorlar çoðu zaman.

Bazen huysuz çocuklara benzetiyorum çoðunu, yaramazlýk yapýp azarý iþitince yaramazlýðýný inkâr eden çocuklara.

Davranýþlarýný sahiplenmeyi baþaramýyorlar, yanlýþ yaptýðýný anlayýnca da inkâr yolunu seçiyorlar.

En iyi bildikleri oyun futbol oynamak, beyinleri de futbol taktiklerine göre çalýþýyor.

Temelleri saðlam atýlmamýþ çok katlý apartmanlar gibiler, sarsýntýyý görünce daðýlýyorlar.

04.05.2007-Hayal ARAR