Aynanýn Yansýttýðý Gerçek-5
Açalým açýlalým ve her þeye raðmen natürel olalým.Düþünülemeyecek kadar acý bir durum bu,ama sen düþün.Düþünmek tür deðiþtirmek mi acaba?Her ne þey olursa olsun yine de sen düþün sevgili Abay. Bugün yine uykusuz geçecek gibi gecem.Uzun uzun çalan telefon.Susturun þu telefonu.Babamýn ölümünün altmýþ beþinci gecesi Almýþ beþ gece ve altmýþ beþ gündüz.Gariban yaþadý ama rahat öldü zavallý.Azraille karþýlaþýp tebessüm eden ve sanki hoþ geldin der gibi kýsa bir anlýk kafasýný öne eðip hayat son noktayý koyan birine ilk kez tanýk olmuþtum.Ne yapmalýyým kendim için mi aðlamalýyým yoksa babam için mi bilemiyorum.Bildiðim en önemli þey yaþamanýn yeni zorluklara gebe olmasý ve bu zorluklarýn babamý deðil beni bekliyor olamasýdýr.Geride kalan günlerin hiçbiri farklý þeyler getirmedi bize.Hep aldýðýmýz her nefesin karþýlýðýný vermekte zorlanmaktan baþka bir þey olmadý.Ne zaman ki maziyle barýþýk yaþadýk iþte o an mutluluðun tadýný çýkartýr gibi oldum ve deðerin geçmiþ olmadan hiçbir þey ifade etmediðini öðrendiðim ya da hatýrýma getirddiðm anlar mutluluða ulaþýr oldum.Beklemek yasaktý bizim evde yaðmurlu günlerde cam kenarýnda ve bilirdik þimþeðin-siz yýldýrým diyebilirsiniz-cam kenarlarýný sevdiðini.Ve babamýn baðýrtýsý …Her þeyi bu olsa hayatýn. Analaymýyorsunuz deðil mi?Anlayamazsýnýz.Ne lisanýmýz ayný ne da bakýþlarýmýz .Hep birbiriyle çakýþan iki doðru gibiyiz.Ama ey yüreðime kelepçeler vuran,aramýza siz ve biz ;sen ve ben zamirlerini engel olarak çýkartan aklým!Daha kaç zaman devam edecek bu ahvalým?
Takip edebilirsin yeniden güleceðim emin ol kardeþ.Bu belki birkaç dakika sürebilir.Peki sabredebilir misin,beklemeye dayanabilir misin,bir delinin saçmalýklarýný dinleyecek kadar cesaretli misin?Kendince elbette diyorsun ama kimse eremedi bu nihayet ve bil ki sen de eremeyeceksin belki de.Merhaba birader,merhaba kardeþ,merhaba canan,yaren…ne kadar çok tanýdýðým varmýþ bu yerde ve herkes merhaba diyecek kadar bana tanýdýk geliyor her ne kadar cevapsýz kalsa da yürekten söylediðim,derin manalar yüklediðim merhaba kelimesi.

Ölemezsin sen ama küçük de deðilsin.Doðan her insan ölecek yaþtadýr. Ölümün rengi deðiþiktir ve hangi renk ölüm isterdiniz sevgili okurum?Yaþamak elimizde deðildir ama ölümün rengini kendimiz düzenleyebiliriz.Aslýnda yaþadýðýmýz her gün, yaptýðýmýz her þey ölümü renklendirmek için vurduðumuz bir fýrça darbesinden baþka bir þey deðildir..Gönül ,kapýsý açýk ev gibidir.Her an bir hýrsýz giriverir açýk kapýdan içeri ya da kendimiz boþ bir anýmýza rastgelir ve buyur ederiz birilerini içeri..Aþk geliyorum demez sevgili okurum.Ansýzý gözgöze geldiðimiz bir çift göz,ruhumuzu yerinden hoplatacak tatlý bir söz veya muhabbeti doðuran nefret kývýlcýmlarý aslýnda davetiyedir de belki haberimiz yoktur bütün bunlardan.Her þey beklenmedik deðil midir,haytýn bizi götürmek istediði yöne gitmek mecburiyetinde deðil miyiz?Siz de sevgili dostlarým kendinizin olmayan bir haytý yaþamýyor musun? Filmi sardýrsam acaba tanýyabilecek miyiz kendimizi ve de hatýrlayabilecekmiyiz bize yaþatýlanlarý?Bu sebeptendir ki Azrail’le dahi savaþacak kadar çýldýrmýþtý.Yenildi ve öldü.Yeni tanýþmýþtýk kendisiyle.Her fýrsatta beni taktir ettiðini dile getirirdi.Sadece kendisinin güleceði espriler yapar ve kendisi gülerdi.Baþkasýný rahatsýz etmeyen espriler.
Sen de kimsin?Koymayýn yaþlýlarý buraya ve ölümü hatýrlamak istemiyorum. Durmayýn askerlerim sallayýn kýlýçlarýnýzý ve yiðitlik er meydanýnda olurmuþ.Ne demek unuttuk kýlýçlarýmýzý evde.Gömelim kendimizi topraðýn en alt katmanýna o halde.Yaðmur yaðmadan yapmalýyýz iþerlimizi ve ýslanmadan evlerimize dönmeliyiz.Olsun yine de açýn þemsiyelerinizi.Fikirdaþlar savaþtý ölene dek yalnýz lider firar etti er meydanýndan.Ki hep böyle olmuyor mu?Savaþan gariban ölen yine gariban kahramansa hep lider…
Tedbiri alalým taktiri Allah’a býrakalým.Bugün rüyamda beni yanýna çaðýrdý babam;ama ben gitmedim.Çünkü yeni bir hikaye yazmalýydým.Ve bu ilki oluyor babama karþý geliþimin.Bunu gelmemesinin sebebi yapmamalý ilham.Baþlamalýyým yeni hikayeme ve yazmalýyým yazýlmayanlarý, hayatýn karmaþasýný,yaþamýn aslýnda tekdüze olmadýðýný,yenenleri ve daha çok yenilenleri ki ibretlik olsun.
Aslýnda her þeyi kendimizden çok baþkalarý için yaþýyor deðimliyiz.Baþýmýzý yastýðýmýza her koyuþumuzda þöyle biraz düþünecek olsak bugün yarýmýn için ne yaptým sorusunun cevabý yanýtsýz kalmaz mý,sabahýn ýþýklarýyla gözümüzü kendimiz için deðil baþkalarýnýn rahatý için açýyor deðil miyiz?Susuzluktan yandýðýmýz halde bardaðýmýzýn boþluðundan bihaber akan çeþmeyi israftýr deyip kapattýðýmýz olmuyor mu?Ben kendimi anlamýþ olduðumu zannederek baþkalarýný anlamaya ve baþkalarýna yeni açýlýmlar getirmeye çalýþýrken sen beni her þeyden vazgeçirdin ve bedenimin bürüdüðü o koskocaman muamma ile karþý karþýya býraktýn ki bunun üstesinden gelebilir miyim sevgili Nisa?Zamanýn neresinde olduðumu düþünmeden ya da kalan süre hakkýnda hiçbir malumatým yokken beynimin bir hýþýmla paçavra gibi bir kenara atýlmasýna sebep olan bu soruyla uðraþabilir miyim?
-Soru sorma sýrasý hep sende mi olacak,Sorulan her soruda biraz daha ezilen ve ezilmekle kalmayýp biraz daka tükenen,dut yemiþl bülbül misali konuþmaktan korkan ban ne zaman gelecek kelimelerle oynama vakti bulacak sevgili Nisa?
Eskiden sorulan her soruda kendimi daha deðerli hissederdim.Ya da bana yönelen her soruyla koltuklarým kabarýr kendimi daha bir þeymiþim zannederdim.Oysa ne kadar da acizmiþim,ne kadar da gerçekleri görmekten uzak görürkörmüþüm.Doðrudur bir sihirli deðnek gibi sen geldin ve beni deðiþtirdin hiç olamayacaðým þekilde.Ama kaldýramýyorum sevgili Nisa.Kendimi tanýmanýn bu kadar zor olduðunu düþünmezken ben çýkýþý olmayan ya da bulmanýn er kiþiye mahsus olduðu labirentte kayboldum.”
Yaðmurdan kaçmak benim haddime mi?Arap kýzý camdan bakmalý ve bakýyor.Bana ne camdan,arap kýzýndan.Ben yükseklerden bakmalýyým ve ben yükseldikçe siz küçülmelisiniz ki anacak iþte o zaman daha iyi tanýyabilirim sizleri .Ne pencere ne kapý arkasý…Bütün özgür insanlarýn mahkumiyetini ben çekerken ilave bir engeli kaldýrýr mý bedenim emin deðilim.O halde kaldýralým bütün engelleri ve yüzyüze sevelim biribirimizi riyasýz bir sevgi olmalý benimkisi. Aþkýmý anlatmalýyým sizlere.Ve yarýn gitmeliyim çaðrýlan yere.Bu günün iþini yarýna býrakmanýn cezasý ne olur?Kaldýramayacaðým ceza katlanamayacaðým cefadýr.Çaðýr ilhamýný ve baþla hikayene.Katibim gelsin.Sen katibim olur musun sevgili Nisa?
“Vakit öðle vakti.Günün tam ortasý.Her zamanki gibi sýcak bir yaz günü.Etrafta insanlardan kaynaklanan hareketlilik
…Esnaflarýn baðýrtýlarý….Minarelerden tek aðýzdan çýkan yüceler yücesinin yüceliðini tasdik eden sesler…Devamýnda köpek ulumalarý-ki köpekler hep böyledir ,sanki ezaný tekrar eder gibi;ama yine de hep düþünmüþümdür bu hayvanlarýn neden böyle yaptýðýný-…Önünden geçtiðim dükkanlardan saatin kaç olduðunu öðrenmeye çalýþýyorum göz ucuyla etraftaki dükkanlarýn cemakanlarýný süzerek..Tezgahtarlarýn meþguliyetlerini,sýký pazarlýklarý,müþteri bekleyen dükkan sahiplerini,kahvedeki boþ boþ oturan insanlarý izliyor;arkadaþlarýn muhabbetlerini üstünkörü kulak veriyorum,irade dýþý da olsa istemeden araba seslerini dinliyorum kulaðý týrmalayan ,insanýn içini ürperten,insana kötü þeyler olmuþ hissini anýmsatan araba seslerini.Gerçi hiçbir dükkan ,iþletme sahibi ya baþkalarýný düþünmekten uzak bencilliklerinden, dar kaldýrýmlarda istenmeyen kalabalýða sebep olmamak için kaldýrýmdan geçecek saatsiz insanlarý düþünmemiþ Sonuç olarak hiçbirinde saatin kaç olduðunu göremiyorum.Mecburen suskunluðumu bozup sormaktan hiç hoþlanmadýðýmhalde saatin kaç olduðunu sormalýyým birilerine.
Cevaptan saatin tam gün ortasýný gösterdiði anlaþýlýyor .Belki soruma uygun ve tam cevap vermekten kaçýnabilirsiniz ama siz benin yüreðime bakýn.Saatim yok,içtiðim sigaranýn parasý baþkasýnýn ama bilirsiniz ben dünya malýna pek önem vermem.Hem dostluk paylaþýlmasý imkansýz þeyler dýþýnda hayaller de dahil her þeyi hiç tereddüt etmeden paylaþmak deðil midir?
Kahvedeki insanlarýn zamaný boþa geçiriþlerini izliyorum biraz da onlara acýyarak. Düþünmenin pek de rastlanýr bir þey olmadýðý asrýmýzda ben yine de düþünüyorum hem de týpký ‘baþkalarýnýn günahýna aðlayan’ adam gibi.Gerçi yapabildiðim pek fazla bir þey yok bundan baþka.Olsun bunu yapamayan da var .Düþünme yetisinden mahrum,diðer mahllukattan farklýlýðýný kaybetmiþ,hayatýn yemek-içmekten ibaret olduðunu sayan milyonlarcalarýný görmüyor muyuz?
Çiftlik Caddesi boyunca yürüyebilirim ve çarþý iznimi bu þekilde etrafý izleyerek ve izlediklerimi kendimce yorumlayarak sona erdirebilirim dedim kendi kendime.Ama bu sadece benim fikrim, bakalým nerelere gideceðiz ve de nerelerde vakit geçireceðiz bilemem.Ýnsan hiçbir zaman tam baðýmsýz olamýyor,bazen birilerinin ardýndan sürükleniyor bazen de birilerini ardýndan sürüklüyor.Sürüklenmek ya da sürüklemek….Hayatýn tamamýný ifade etmiyor mu?Sürüklemek ve sürünmek sesteþ kelimeler gibi ses benzerliði taþýmýyor mu aralarýna , bireysel mi takýlmalýyýz,lidersiz kendi bildiðimiz doðrularýn önderliðinde mi yaþamalýyýz iþte o zaman ne sürüklenmiþ ne de sürünmüþ mü oluruz?Peki yine de aklýmýzýn peþinden sürüklenmiþ olmaz mýyýz,eðer öyleyse bunun neresi tam baðýmsýzlýk?Bir yaprak na zaman rüzgarýn yönünü deðiþtirebilmiþ,bir insan ne zaman kaderine hükmedebilmiþ,hayat ne zaman yaz boz tahtasý gibi bireyin isteðine göre deðiþiklik arz etmiþ?
Tekrar dönsem mi acaba anlamadýðýmý söyleyerek sorumu bir daha sormak için?Belki de bana gülecektir.Ahmak olduðumu zannederek alaycý bir ifadeyle sorumun cevabýný üstünkörü geçiþtirecektir.Ya da seviyemin düþük olduðunu düþünerek cevabý basitleþtirecek,basit örneklerle tekrar anlatacak ama iþte o zaman da ben sýkýlacaðým ama sýkýldýðýmý söylemeye imkaným olmayacak.Siz konuyu anlatýrken ben baþka þeyleri düþünüyordum bu yüzden anlayamadým benim içim tekrardan anlatma imkanýnýz var mý,diye durumumu açýkça izah etsem kýzar mý acaba?Ben hiçbir zaman duygularýmý ifade etmek konusunda baþarýlý olamadým ki.Kendi kendime anlatmaya tam karar vermiþken anlatýlmasý gerekenler için ne zamaný kollayabiliyorum ne de ilk cümlemin ilk kelimesini zihnimde araþtýrma çabalarýný bir türlü bitirebiliyorum.Seni ne kadar seviyordum ama ne sen sordun beni seviyor musun diye ne de ben söyleyebildim seni seviyorum cümlesinin þöyle ballandýra ballandýra.Artýk her þey bitti ve gidebilirsin istediðin uzaklýða kadar.Ýsmini ve isminin çaðrýþtýrdýðý simaný da tekrar getirmemek þartýyla götüreceksen.
“Gah çýkarým gökyüzüne seyrederim alemi / Gah inerim yeryüzüne seyreder alem beni” Tepeden bakýyorum hepinize.Yine de tanýyamadýðým kiþiler var arnýzda.Ne zaman sahici olacaksýnýz ve ne zaman kendiniz olmayý baþarabileceksiniz.Sen yükseldikçe küçülüyorsun ; yükselmen ancak ve ancak bizim kollarýmýzýn yardýmýyla olabiliyorken bizi nasýl unutabilirsin,dedi birileri.Sessizlik…cevapsýzlýk….Yükselmek alçaktakileri hatýrladýkça deðerlidir, dedi diðerleri.Yine sessizlik….yine cevapsýzlýk…

“Cumhurbaþkaný’ndan Yine Veto”,”Hükümetten Çatlak Sesler Gelmeye Baþladý”,”Futbol Terörü”…Haber baþlýklarýnda bunlardan baþka ifadeler bulunmuyor.Güzel yurdumdan güzel manzaralar .Sýrf Ebucehil inadýnýn peþinde sürüklenen,iyiyi güzeli ayýrt etmeden kötüden çirkinden kýsýr bir döngünün içine yaþamaktan utanmayan insanlarýn volta attýðý mukaddes vataným.Gerçi bunlar hiç de içaçýcý deðil ama bizim insanýmýz muhabbeti kine,gerçeði yalana,saygýyý çýkar iliþkisine dönüþtürmekte hiçbir zaman da acemi deðil,hatta bu konuda uzmanlaþtý.Þu güzel günü bunlarla çekilmez hale getirmeye hiç mi hiç niyetim yoktur.Yönümü çeviriyorum gazetelerden ve televizyon ekranýndan.Keþke bu kadar kolay olsaydý þeytandan ve bizi felakete sürüklemeye ahd etmiþ nefsimizden yüz çevirmek,açlýktan ölüme terk edilen Afrikalýyý,evladýnýn-annesinin-kardeþinin sebepsizce kurþunlanmýþ cesedini kucaklayýp gözyaþýna boðulmuþ insanlarý görmemek keþke bu kadar kolay olsaydý…
Site Camii’nin altýndaki kahvelerin önünden etrafý izlemeye devam ederek yürüyorum.Camii altýndaki kitapçýlarý ve hediyelik eþya satan dükkanlarý geziyorum her hangi bir þey alacak bir kuruþ param olmadýðý halde.Birkaç kitapçýya edebi derginin olup olmadýðýný soruyorum,satýlmadýðýný gerekçe göstererek dükkanýnda bulundurmadýðýný söylüyor.Doðrudur dedim,ülkemin asýl sorununun bu olmasý gerektiðini düþündüm.Evet sadece düþündüm. Mutsuzluðumuzun nedenini,þiddetin,düþmanlýðýn sebebini ,insanlarýmýzýn sevgiden yoksun oluþunu,kalplerin katýlaþmasýný …..düþündüm sadece.Yeni çýkan kitaplara bakarken Minik Dualar grubunun okuduðu insaný duygulandýrýcý ve ruhu okþayýcý ezgileri dinliyorum.Minik yüreklerden çýkan kocaman sevgi sözcükleri…
Ýkinci sigaram.Abay’ýn kim bilir altýnca yada yedinci sigarasý…Ý.Polat Palu þivesiyle heyecanlý heyecanlý bir þeyler anlatýyor.Sevdasýndan ve sevdalýsýndan bahsediyor. Ben de yine suskunluk .Benimkisi de Ebu Cehil inadýndan baþka bir þey deðil.Dar , ara kaldýrýmlardan ana caddeye geçiyoruz birbirimizin ayaðýna basarak.
--”Özür dilerim kardeþ”.
Bir türlü yapamadým hem etrafý izleyip hem de önüme bakarak kimseye çarpmadan yürümeyi.Ama ben ancak bakýþ açýmýn görebildiði kadar görebilirim dünyayý ,ötesi benim menzilimin dýþýnda kalýyor.Ben bu toplumun bir mensubuyum ve sadece bana gör denilen yerleri görebilirim.Sýnýrlýdýr benim hayatým.Gör derler görürüm,sus derler susarým ,hele kes dediklerinde girecek delik ararým.Çok abartýyorumdur,belki de çok karamsar….O halde asýl yapamadýðým o deðil “Bir koltukta iki karpuz taþýnmaz” özdeyiþinin ifade ettiði mecazi anlamý kavrayabilmek ki aczi yetim.Hiç konuþmadýðýmý susmakla bir þeylerin hallolunamayacaðýný ifade eder sözler sarf ediyorlar.Bilmiyorlar ki en etkili sözlerin suskunken ve susmaya karar vermiþken söylenebileceðini.Hayatýn konuþarak ve tartýþarak deðil düþünerek ve düþündüklerimizi doðru yorumlayarak anlaþýlacaðýný bilmiyorlar.
Cadde boyunca maðaza ve dükkan isimlerini takip ediyorum gözlerimle:Relax, Zali, Cibran, What, Papi,Explorer…Hemen hemen yarýdan fazlasý yabancý kelimeden oluþan maðaza ve dükkan isimleri….Dünya küçük bir köy kardeþim. Her þey ayný, herkes farklý olmaktan kaçýyor. Halkýmýz çoktan Avrupa birliðinin daimi üyesi olmayý baþarmýþ diye düþünüyorum. Relax, Zali, Cibran, What, Papi,Explorer …kelimeleri göstermiyor mu bizim Fransýzdan ,Ýngiliz’den dana Avrupalý daha Ýngiliz olduðumuzu.Týpký bazý roman kahramanlarýnýn birkaç yabancý kelime bilerek ve piyano çalarak modern olduklarýný ve batýlý yaþam tarzýna sahip olduklarýný düþündükleri gibi bizim bazý insanýmýz da ayný durumda deðil mi?Peki lisanýmýzdan bazý kelimeler bir Ýngiliz’in ya da Fransýz’ýn iþ yerinin ismi olarak kullanýlmýþ mýdýr ? Çok olduðumun farkýna varýr varmaz beyninden geçen duygulara set çekmem gerektiðini ve hayalperestliðin hiçbir faydasý olmadýðýný düþündüm,gerçekçi olmaya karar verdim.
Ünlü oðullarý tatlýcýsýna girdik birer porsiyon tatlý yedik devamýnda ikram olarak getirilen bir bardak çay yudumlarken kýsa aralýklarla sigaradan çektiðim nefes…Yaþamak benim için bu anlarda deðerli ,dudaklarýmdan dökülen “Hüseynik” türküsü her þeye raðmen mutluluðun iliklerime kadar iþlemesine yardýmcý oluyor.
Sahil yoluna iniyoruz caddenin sonundan.Aylardýr bulunduðum kentin hiç görmediðim yerlerini görüyorum,tanýmadýk ve tanýdýk insanlarla karþýlaþýyorum.Dilencilerin bol keseden daðýttýklarý hayýr dualarý….Vermezsen arkandan baðýrdýklarý sesiz beddualar...
-Frenerbahçe-Beþiktaþ maçýna iki, Sivassipor-Malatya maçýna kesinlikle bir yazmalýsýn.Yoksa kaybedersin ,boþuna oynamýþ olursun.
-Tamam söylediðini yazarým;ama kaybedersem parasýný senden alýrým.
-Ya kazanýrsan ….
-…..
Sahilden esen serinletici rüzgara sýrtýmýzý vererek ilerliyoruz sahil kenarýnda.Havanýn serinlemesi,Güneþin batýya doðru ilerlemesi gitme vaktinin geldiðini anlatýyor bana.Baþkasýnýn hatasýyla meþgul olmanýn ve baþkasý yerine düþünmenin bedeli:Mutlu baþlayýp hüzünlü biten bir gün…