Birazdan gözlerini kapayacak þehir
Þiir, gece,ben
Kalan tek aydýnlýk odada
Karanlýðýn gözleriyiz þimdi
Her þeyin sustuðu yerde
Yükseliyor kelimeler çýðlýk çýðlýða…
Ýþte o an;
Zulamda saklý iç yangýnlardan
Bir lav süzülür satýr aralarýma
Ne çok incinmiþim,
Anlarým,
Parmak uçlarýmda hissedince
Yaralarýmýn kanlý geçidini.
Anlarým,
Küllenmez korlarým…
Gidenler,
Yerinize mesken tutan boþluklar
Penceremden süzülür geceye
Þiir, gece, ben
Yalnýzlýðýn en içli notalarýyýz þimdi
Elime aldýðým her kaðýt
Katliamýna mekan olur
Örselenmiþ duygularýmýn
Son kalýntýlarýna…
Nutkumda söylenmemiþ cümlelerim..
Yutkunamýyorum…
Dökemiyorum,
Göz kapaklarýmda biriktirdiðim
Ayrýlýðýn saðanaklarýný…
Biraz daha azalýyorum
Daha az aitmiþim gibi hayata
Yaþadýðým ise bana ait olmayan gibi
Biraz daha unutuyorum
Ait olduðum her þeyi
Senin sahnende perdelenmiþ bir oyun
Kahramanlarýn,figüranlarýn
Birer birer döner sana sonunda
Ben kalýrým geceye ve þiire
Þimdi sen hayat!
Kalemimi alamazsýn!...

Mayýs2007