Arkadaþýma ve kendime birer çay söyleyip kahvenin köþesindeki tenha bir masaya çekildik. Ýstemeye istemeye konuya ucundan, kenarýndan dokunmaya baþladým. Elbette övünür gibi söze baþlayýp “o kadýn benim sevgilim, ona aþýðým, onun için yanýp tutuþuyorum.”diyemezdim.
-     Benimle birlikte gördüðün o kadýný uzun zamandýr tanýyorum. Bazen birlikte takýlýp
dolaþýyoruz. Kendisi iyi, temiz ve dürüst birdir. Arkadaþlýk ediyoruz. Hepsi bu, dedim.
Arkadaþým biraz meraklý ama daha çok anlaþýlmaz bir yüz ifadesi takýnarak;
-     Ben de önemli bir þey sanmýþtým. Demek sadece arkadaþsýnýz, dedi.
Aðzýndan çýkan sözcükleri son derece alaycý bir ses tonuyla söylemiþti. Bakýþlarýnýn altýnda
“Ben daha fazlasýný biliyorum. Ýnsafa gel de þunu doðru düzgün anlat.” der gibi bir yüz ifadesi belirgin olarak okunuyordu. Ona ne anlatacaðýmý, nereden baþlayacaðýmý bilemiyordum. Derken yeniden söze o baþladý.
-     Dün akþamüzeri hal hatýr sormak, büyüklerin gönlünü almak için size uðradým. En iyisi
ne bildiðimi sana açýk açýk sana söyleyeyim. Yanlýþlarý vara sen sonra düzeltirsin. Annen bana senden bahsetti. Bizim oðlana bir haller oldu, gecesi gündüzüne karýþtý, eve bile gelmez oldu diye yakýndý. Benden de seninle konuþmamý istedi. Birileri annene o kadýn dul olduðunu ve sana kancayý taktýðýný yetiþtirmiþ besbelli. Oðlunun dul bir kadýna kapýlýp evlenmesinden korkuyor. Anne, babalarý bilirsin. Bir þey belli etmeseler bile çocuklarý için her zaman kendi planlarý, hesapladýklarý vardýr. Elbette senin evlenmeni istiyormuþ. Ama bunun helal süt emmiþ, ailesi, soyu sopu belli biriyle olmasýný istiyormuþ. Meseleyi özetlemek gerekirse o kýzý býrakmaný istiyor. Seni ikna etmemi, seni bu beladan kurtarmamý benden istedi. Bunu nasýl yapacaðýmý bilmiyorum. Sana yanlýþ yaptýðýný, aklýnda kurduðun her neyse ondan vazgeç diyeceðimi sakýn düþünme.
- Evet, o kadýnla ciddi ciddi bir iliþkimiz var. Ama ortada evlenmek veya geleceðe iliþkin konuþulmuþ bir þey yok. Onu seviyorum ve dul olup olmadýðý beni hiç ilgilendirmiyor. Hayatým boyunca onunla birlikte olduðum zamanlar kadar iyi vakit geçirmedim. Sana nasýl anlatmalýyým bilmiyorum ama çok mutluyum. Annem seninle konuþarak aslýnda benim eve gitmemi iyice zorlaþtýrmýþ oldu. Þimdi eve gittiðimde, bir þey söylediðimde tatsýzlýk çýkacaðý da kesinleþti. Bu son derece masum bir iliþki. Bunu dallandýrýp budaklandýrmanýn ne âlemi var anlamýyorum. Neden annem her þeyi böyle içinden çýkýlmaz hale getirir bilmiyorum. Ama gelip benimle konuþtuðun için sana teþekkür ederim.
Ýki arkadaþ sevdiðim o kadýn ve iliþkimizin dýþýnda onlarca baþka konuyu da konuþarak derin bir sohbetin içine daldýk. Saatlerin nasýl geçtiðinin farkýna bile varamadým. Gece yarýsýna doðru kahveden kalktýk. Ýþte o zaman aç olduðumu, yemek yemeyi tamamýyla unuttuðumu fark ettim. Arkadaþýmla hükümet konaðýnýn önünde ayrýldýk. Ben Ulupark’a doðru uzanan cadde boyunca yürüdüm. Caným eve gitmek istemiyordu. Ona gitsem ayýp olurdu. Saat çok ilerlemiþ ve belki de o çoktan uyumuþtu. Parka varmadan ara sokaklardaki bir birahaneye girdim. Burasý sabaha yakýn kapamayan iki üç mekândan biriydi. Nerden buldular o saatte bilmiyorum ama bana bir kebap dürüm getirdiler. Karnýmý doyurup birkaç bira içtim.
Caným burnumda olduðu için birahanede ne kadar oturduðumu bilmiyorum. Eve geldiðimde herkes uyuyordu. Ýçeri girip, gizlice odama süzüldüm. Gerçi ben ne kadar sessiz olsam bile annem geldiðimi mutlaka duymuþtur. Ýçtiðim biralar biraz rehavet vermesine raðmen gözüme uyku girmiyordu. Yataðýn içinde bir saða bir sola dönüp duruyordum. Sabaha yakýn saatlerde kendimden geçip biraz uyumuþum. Yataðýmdan kalkýp aceleyle týraþ olup evden kaçar gibi çýkýp iþe gittim. Yine de evdekilerle yüz yüze gelmeden, annemle konuþmadan ellerinden kurtulabilmem imkânsýzdý. Çok sürmez birkaç gün sonra yakalanýrdým.
Tahmin ettiðim gibi kaçmalarým gerçekten uzun sürmedi. Annem, “Arkadaþýn Nejat seni arýyordu. Görüþebildiniz mi? “diyerek konuya girdi. Birkaç dakika bile geçmeden incelikli bir manevrayla eteðindeki bütün taþlarý boþaltýverdi. Onunla iliþkimiz hakkýnda o kadar çok þey duymuþtu ki annemin yirmi dört saat peþimizden adým adým gezip bizi takip ettiðini düþünmeden edemedim. Elbette anneme uçurulan haberler gerçeðinden biraz abartýlý ve sevimsiz tanýmlamalarla doluydu. O konuþtukça kendimi banka soyarken iþ üstünde yakalanan hýrsýz, azýlý bir katil veya sapýk gibi hissettim. Beni resmen aþaðýlýyor, o güzel kadýna da sürekli hakaretler ediyordu.
Bu þekilde konuþursa onu dinlemeyeceðimi ve bir daha konuþmayacaðýmý birkaç kez söylememe raðmen annem tavrýndan vaz geçmiyordu. Aklý sýra sevdiðim kadýný aþaðýlayarak onu benim gözümde küçültebileceðini, vazgeçmemi saðlayacaðýný düþünüyordu. Biraz sonra çok iyi biliyordum ki annem bana yeminler ettirmeye çalýþacak, sütünü ve analýk hakkýný helal etmeyecek, bütün duygusal motifleri kullanarak baþarýlý olmaya çalýþacaktý. Aramýzdaki oðul ana iliþkisinden kaynaklanan tüm geçmiþimizi bir kadýnla deðiþtiðimi söyleyip “Sana yazýklar olsun, bir eteði bokluya beni deðiþiyorsun.”diyecekti. Kendimi inatçý, kalýn kafalý ve insani duygulardan uzak biriymiþim gibi hissetmemi saðlayacaktý. Bile bile bu sonu bekleyemezdim. Dayanamayýp evden kaçar gibi çýktým. Ben ayakkabýlarýmý giymeye çalýþýrken giyerken annem hala konuþmaya devam ediyordu. Annemin hiç tanýmadýðý birisi hakkýnda bu kadar ön yargýlý olmasý, hiç tanýmadýðý birini bu denli aþaðýlamasýný aklým almýyordu. Sanki beni vahþi bir hayvanýn aðzýndan kurtarmaya çalýþýyordu. Çaresizlik içinde çýrpýnmasýna gerçekten çok üzüldüm. Her çocuk gibi ben de annemi sever, onu incitmemeye özen gösterirdim. Ama burada annelikten çok ustalýkla sergilenen bir annelik rolü ve ikna edici annelik gösterisi vardý. Bunu her ikimizde çok iyi biliyorduk.
.
Seyfullah
Kasým 2006