MÝSKÝN


Günlerden sonbahar..ölüler serinliði..
Bitkin bahar.arda kalan sessizlik
Arasýra med-cezirlerde rüzgar..
Kayboldu derinlerde sular..
Müebbet mevsimi,hazandan aðular..
Herþey vefalardan uzak
Hazanlardan düþer gönlüme tuzak..
Çöller bakýþlarýnda kuru,
Serapýn kendisi serap..
Kervan pusuludan ýrak..
Zaman ahenginde kayýp..
Ruhlar kayýp..canlar ..cananlar..
Sanki buralarda hiç yaþamadýlar..
Miskin vadilerinde ab-ý hayat!
Güller miskin..güllerde can kýrýklarý..
Karanfil mayhoþ öz derdinden..
Kaderimmiþ deyu aðlayan laler..
Dimdik duran dikenleriyle kaktüsler..
Gülþende bana,sana da küstüler..
Ýnceden keder..inceden melal..
Cemreyi bekler ehl-i miskinler..
Bir “Ýnþirah” bir “Ýnþikak”semadan..
Nurlarla kervanlar katar katar..
Yabancý gülüþler var kahýrdan..
Sen teselliler Cuybar’ý!!
Azabýn kaza olmadan gelsen..
Tükenmiþ gözlerle ardýmdan koþup,
Bir çocuk hýçkýrýklarýmla bana koþar mýsýn?
Alýp baþýmý gitmeyeyim Cuybar!
Gel!Senin hançerin ancak öldürmeye yarar..!
Bana kandan güllerle bir Hayy sunar mýsýn!




Kemalettin ÖRS
Eylül 2007 Aþgabat/TÜRKMENÝSTAN