Baþka türlü bir þey bu sevgili, ne aþka benzer ne ölüme. Yerle gök arasýnda buruk bir çýðlýk gibi haykýrýr yürek. Çok tanýdýk bir hüzünlü düþtür yaþanan. Gözyaþlarýnda ýslanmýþ bir kaldýrým gibi, Eylül’ün takvim yokuþlarýnda bitmeyen yapraklarý gibi; gözlerinde vurulmuþ son umudun yorgunluðu… Geliþlerine kurulmuþ saatin sevdaya rehin yelkovaný, bir ihtilalin sancýlarýndaki keskin, bir o kadar da suskun avaz gibi. Ölüm de olsa sonunda bu zehri þerbet diye içmek gibi bu sevda…     
Ýçimden þehrin geçiyor hiç bilmediðim. Her sokakta seni soruyor, seni arýyorum. Yüreðimde sonbahar bereleri, düþe kalka geldiðim dizlerimde yaralar… Özlemim sözlerce kor ve arzularým saçlarým gibi uzar gider sabaha… Vuslatý getirdim dudaklarýmda, bilmiyorsun yar… Þehrine gece geldi sevgili ama sen yoksun. Olsun be olsun… Ne fark eder ki mutluysan. Yalan olup gideyim bari, ne diyorsun?

     Þehrinde tanýmadýðým tüm insanlar gülüþlerimden nasibini alýyor. Coðrafyandaki hüzünlere baþkaldýrýyor zifiri bulutlarým. Açýkken göz bebeklerin sevdalý bir bakýþýn akýþýný hisset. Gözlerini yumduðunda sýcaðýmý kokla amber niyetine. Hasretinin çiçekli bahçelerine özlemli merhabalarýmý getirdim yar. Denizlerinin en son sevda hýþýrtýsýnda, saçlarýmýn gecesine dalýp giderken sen; beni anýmsatacak kadar kafiyeli yýldýz býrakýp gideyim bari, ne diyorsun ?

     Gözlerimin aðlayan yerlerini bulutlara býrakýp, acýlarýný alýp, sebepsiz bir ölümü giyinip terk edeceðim þehrini. Yýðýn yýðýn dertler birkaç satýr vedaya sýðacak. Peki ya bendeki sen ne olacak sevgili… Bir izmaritin dumanýna karýþan düþlerim, kuþ olup uçamayan özlemim ne olacak...

     Hýrçýn denize atýp varlýðýmý ölesim var sevgili, tatlý canýmdan kurtulasým var… Var da sana sevdalý ruhum ne olacak. Bensiz anlamsýz olmayacak mý imgelerin… Geceleri aðlayýþým, inleyiþim hep bu yüzden iþte sevgili. Kesip atsam diyorum geceleri kanattýðý yerden, aðlayýp inler mi yýldýzlar benim gibi… Bilmiyorum… Güzel günler yanýþlara verdi kendini, doyulmaz an’lar yolunu þaþýrdý. Hummalý bir düþ inadý bedenimde, nefesim daralýyor. Yalnýzlýðýn kilitleri vuruldu kapýlarýma, ölüme ramak kaldý. Biçareyim yar, yoksun….

     Çare eriþtirmeye gitti geceler akþam vakti. Özlem iklimlerinde rüzgarý giydirdi þarkýlar. Issýz eteklerimden uçtu umutsuz martýlar, yorgun sevdalar gecelere rehin.

Sözlerinin gölgesinde yaþarken gecelere sevdalandým ben… Oysa sen sabahlara aþýktýn… Yarým kalsa da umutlarýn, israf edilmiþ zamanlarýný topladým yýldýzlý gecelerde… Nice dilekler getirdim avuçlarýmda, yalýnayak… Güneþin ýþýklarýný gözlerimde sakladým, belki bakarsýn diye yarýnlara benim gözlerimle…

Öyle kazýdým ki seni kendime… Ansýzýn çýkagelse ölüm, benden arta kalan senin varlýðýn olacak… Zerreni bile yaþamak bana bir ömür yeterken, seni silmek için varlýðýmý yok etmek bile yetmeyecek sevgili, yetmeyecek…

Kelimelerce yüreðinde yaþattýðýn sevdalar büyümüþ, aðaç olmuþ.. Bense gölgesinde bir kuru yaprak…Yine de al beni avuçlarýnda yeþereyim. Can bulsun ölmüþ hücrelerin benimle. Gözlerinin bulutlarýný býrak bana, ateþe vereyim hafiflesin acýlarýn… Ne büyüt ne öldür beni, kanýma gir…

Bir düþ olsa da seni yaþamak
Hüzünlerini rüzgarýma býrak
Kendinle tamamla beni uzak kýyýlarda
Kelimelerce büyütmesen de sana olan sevgimi
Öyle büyüksün ki yüreðimde
Yüreðini acýtmayan ak bir sýzý olayým içinde
Býrak sevgili…

30/09/2007

Ayþegül TEZCAN