Sen miydin yoksa yalnýzlýðýn mý?

Kapýdan da girmedin, hep o kapýnýn önünde bekledin, bende buyur edemedim
bir türlü. Etseydim de gelir miydin bilmem ama etmeyi çok istedim.
Kapýnýn önünde sen, arkasýnda yalnýzlýðýn. Biliyor musun yalnýzlýðýn çok vefalý ve sadýk.
Senin gibi deðil yani. Þimdi sana aklýma gelen en kötü þeyleri söylemek istiyorum.
Acýtmayý seni. Fakat senin beni acýttýðýn kadar canýnýn yanmayacaðýný da biliyorum.
Nefret etmeliyim senden, gördüðüm zaman seni, kaçmalýyým. Hatta tanýmamalýyým bile.

Ama yapabilir miyim?

Aslýnda bunlarý sana yazmamýn nedeni “belki” den baþkasý da deðil.
Belki benim olursun. Bunlarý okuduktan sonra.
Elbette sevinirdim hem de çocuklar gibi. Ya bana raðmen baþkasýnýn oluþun nasýl çýkacak
aklýmdan. Boþver böylesi daha iyi. Bir gün benim olmaný isterken bile katlandým ben senin
acýna, sana raðmen hem de. Þimdi ise acým hafif en azýndan. Bir baþkasýnýn olduðunu
biliyorum artýk. Katlanmak daha kolay ve de bir artým var biliyor musun?
Þimdi senden nefret ediyorum. Üçüncü sahsýn þiiriydim ben, ama sen hiç görmedin beni.
Ona gittiðinde cigaraný yaktýn, parmaklarýmýn ucunu yaktýn.felaketim oldu aðladým bende.
Sen görmedin, duymadýn. Kördün, saðýrdýn. Artýk sana mecbur da deðilim. Nasýlsa atlatýrým
bunu da, unuturum seni de. Bir gün yolda karþýlaþýrsak ne kadar sýradan olduðunu da
düþünürüm.

Çünkü þunun farkýndayým, sen benim olsaydýn tükenecektin, çok ta çabuk üstelik.
Ve býraktýðýn iz sadece omzumda olacaktý.