Ölümle gerdeðe girmek gibi bir þeydi bu…
Kendinle baþ baþamýydýn?
Ölüm, týklattý kapýný
Korkmadýn,
Usulca araladý kapýný, seyretmeye doyamadý
Ölüm, þehvetliyi
Ölüm, acýmasýzdý
Sen masumdun – ölümün dokunuþunu hissedene kadar-
Sevdin onu
Her dokunuþu hançerdi, hayatýný kanatýyordu zevkle,
O, ruhunu istiyordu
Teslim olmayý istemedin önce
Ama ölüm öyle sýcaktý ki…
Karþý koyamadýn
Býrakýverdin kendini onun ateþine
Benliðini yitirdin
Gözleri karanlýk,dudaklarý ateþ,
Varlýðý ihtiras
Varlýðý yakýcý ve tutku yüklüydü
Ruhundan tuttu
Sonsuz karanlýða kaçtýnýz…