Yine yoldaþým oldu kalem kaðýt. Akrep ve yelkovan koþuþturadursun, akmýyor bizde zaman. Kalpte sýzý aþkýmýzý yaþýyoruz yine. Zaman gecenin bilmem kaçý, Yaðmurlu bir gece, aklýmda sevdiðim... Yazýlýr yine bir aþk feryadý gözünü seveyim...
Uzaklarda, çok uzaklarda þimdi O. Kimbilir ne yapýyordur. Belki de en tatlý rüyalardadýr, sarýlmýþtýr yorganýna sýcacýk. Bense ona hasret üþüyorum. Isýtmýyor beni sigaramýn titrek közü. Ciðerimse yanýyor. Sanma ki sigaramdan... Aklýma yar geldi, o güzel pelerin gibi saçlarý; ondan... Sevdasý yakýyor sevdasý. Neylersin gönlüm; duymuyor o yâr feryadý.
Ah bir bilse ki o yâr, bu gece Erzincan bana aðlýyor. Bilse ki bu yaðmur, bu boran benim aþkýmdan... Haykýrdým daðlara feryat figan... "Aþkýmý istiyorum; çýkýn aradan!" Yoksa yýkansýn bu kirli daðlar, belki erir de dize gelir aþkýmdan... Fýrtýnalar kopsun da; alsýn aþkýmý, sevgimi, hasretimi, cananýma götürsün. Ben onu seviyorum bilsin... Erzinca bana aðlýyor iþte... Erzincan hasret çekenlere aðlýyor; sevip de sevilmeyenlere...
Hiçbir þeyin tadý yok zaten. Ne zamandýr keyifle ne bir bardak çay, ne de bir dal sigara içtim. Þu kalem kaðýt da olmasa... Cam kesiði sýzýlar hissediyorum sol yanýmda. Bir kan sýcaklýðýyla irkiliyorum. Uykularým da bölünür oldu; ne vakittir göremiyorum yâri rüyalarda. Küçük bir resimden gayri bir þey kalmadý elimde. Bir de telefondaki sesi... Ne fayda, yok ki ömrümün neþesi. Gözüm gülden gayri dikeni görüyor...
Biçare gönlüm bulamýyor derman. Dinmiyor bu feryat figan. Cananým benden uzakta; sevgimden bihaber tatlý bir uykuda. Kalem anlatmaktan yoruldu, kaðýt dinlemekten... Aðla Erzincan aðla; o yârin gül teninde olamadýk bir bülbül, ne fayda...

Ramazan Adýgüzel...