Sustum.
Anladým ki susmak acýsýný azaltýyor, yüreði ateþlerinde kaybolan bir ruhun.Gözlerinden yaðan eylül yaðmuru yavaþça gecenin karanlýðýndan süzülüp,her alevi itinayla söndürmeye baþlýyor.Bir cenaze evi kokusunda,hayatýna aldýðýn ne varsa susmalarýnla çýkýyor ayný yerden.Susuyorsun ve sustukça dünya kaldýðý yerden devam ediyor yoluna.
Boðazýnda yutkundukça büyüyen o düðüm,gökyüzüne sabitlediðin bakýþlarla daha bir büyüyor,boðulma krizlerini atlatan bedenin büyük bir savaþtan çýkmýþçasýna yýðýyor geçmiþinde ne kaldýysa hayatýna.Sonra konuþman için seni çýðlýklarýnla uyandýran düþler hediye ediyor.Yüreðin açýyor sen kendine acýmayý öðreniyorsun.
þimdi susmalarýmýn anlamýný soracak bana insanlar.Kendi aralarýnda hikayeler yazýlacak hayatýma.
Vazgeçmiþ gözlerimi görecekler ve konuþarak her kelimeyi anlatacaklar bana.Ben susacaðým ve tüm duyduklarýmý dudaklarýndan atýp,gözlerine alacaðým.Tek kelime duyulacak yüreðimin kalabalýðýnda kýsa ve anlamý hayat olan sadece bir kaç harf
'sustum'