Þiir

Ben liri kýrýk bir anýndayken lirizmin
Aykýrý düþler güncelinde
Eteklerindeki karanlýðý henüz dökmüþtü yollara akþam
Siz býrakýp artý deðeri fabrikada henüz yola koyulmuþtunuz
Hüznü boyundan büyük çocuklardýnýz kente daðýlan
Bir kenti sevmek emek ister yürek ister
Kentin gözyaþlarýydý usulca yaðmurlara karýþan

Mavi yenilerken kendini aysýz karanlýk gecede
Düðün hazýrlýðýndayken yeþil yarýnlarýna
Ve duramazken yerli yerinde kýrmýzý
Uzun bir yürüyüþten dönmüþ gibiydi yorgun aðaçlar

Sokaklar çoktan unutmuþtu gülmeyi
Þarkýlarý yoktu caddelerin türküleri yoktu
Sevinçleri yoktu bulvarlarýn sevdalarý yoktu
Ve hiçbir umuda sapmazmýþ gibi duruyordu kavþaklar

Fýþkýrýrken vitrinlerden altýn yaldýzlý emeðiniz
Siz asla sahip olamayacaðýnýz kadar yoksuldunuz
Yoksuldunuz yorgundunuz umarsýzdýnýz
Ýnanýlmaz servetler karþýsýnda yalnýzdýnýz
Durmadan bölüp çoðaltýyorlardý sizi
Ve çocuk gözlerinizin ucunda donmuþtu zaman

Üretmek sizindi toprak onlarýndý
Onlarýndý üzümün elmanýn tadý
Üretmek sizindi makine onlarýndý
Ekonomi politik sanat onlarýn
Onlarýndý aklý özgürlüðü yaþamý insanlýðýn

Sokaklarýn kalabalýk sesleriydiniz þiirlere dökülen
Ekmek ve emek bir köþenizdi baþköþenizdi umut
Vurdumduymaz karanlýklardan çýkar savaþ
Yayýlýr ölüm damla dalga insanlýk üzerine
Liri kýrýlmýþ bir akþamýndayým lirizmin
Doðacak güneþin yapraklarý hüznüme gölge