Hayli tehlikeli ve zor günlerde yaþamaktayýz. Bugünlerde gündemdeki “in” konu, Türkiye açýsýndan “Irak’ýn Kuzeyine”, Iraklýlar açýsýndan “Kürdistan Federe Bölgesi’nin sýnýr hatlarýna yapýlacak kapsamlý bir müdahale. “Out” konular ise “demokrasi, özgürlük, eþitlik, gelir daðýlýmýndaki eþit(siz)likler vb.”

TSK ve Hükümet bu tür bir sýnýr ötesi harekatýn gerekli olduðuna inanmakla birlikte kendilerine göre kimi nüans farklýlýklarý taþýmakta.

Askeri bir müdahalenin hedefi gibi görünen PKK terörist bir örgüt olmakla birlikte pek tabii onu terörist yapan eylemlerinde sivilleri hedef almasý. Askerler ve militanlar arasýnda geçen bir çatýþmanýn “bir terörist eylem” olup olmadýðý hukuk açýsýndan iyice irdelenmesi gerek herhalde.

Bu dönemler toplum açýsýndan da bir histeri dönemi. Herkes çok hassas. Bölünme korkusu, acizlik duygusu, nefret, etrafa ve kendine zarar verme güdüsü bu dönemler toplumumuzda etkin olan duygu ve düþünceler.

Ancak ben bu konuda gördüðüm bazý gerçekleri dile getirmek istiyorum. Bu konuya bakýþýmýzdaki açýyý daha nesnel hale getirmede ve eylemlerimizi yönlendirmede daha akýlcý davranmamýza yol açabilir.

PKK, Kürt Sorunu olmamakla birlikte, PKK’yi yaratan Kürt Sorunu’dur.

Kürt Sorunu ise, bir halkýn, milletin ki;

· Millet olma özelliðine sahip bir insan topluluðunun bulunmasý.

· Bu topluluðun üzerinde yaþamýný sürdüreceði bir ülkenin var olmasý.

· Ortak kültür ve tarih birliði ile dil birliðinin olmasý.

· Bireylerin gelecekte, devletin varlýðýný devam ettirme amacýna sahip olmasý.

Bu dört madde onlar ister kart kurt sesler çýkartarak millet olsunlar isterlerse farklý yollardan onlarý millet yapmaya yeterlidir. Anlaþýldýðý üzere Kürtler kendilerine (Anayasa’da Türklüðün bir ýrk deðil bir üst kimlik olduðu belirtilse de) Türk demek istemiyorlar. O zaman Kürt sorunu Kürtlerin bir varoluþ sorunu. Sanýrým onlarla birlikte yaþamak istiyorsak, onlarýn varlýðýný kabullenmek, bu karþýlýklý etkileþim içinde nasýl birlikte yaþayacaðýmýzý gözetlememiz gerekiyor.

Öte yandan yakýn dönem Kürtlerin tarih boyunca bir devlet kurma fikri ve inancýna en yakýn olduðu bir dönem. Ellerinde Kuzey Irak Kürdistan Federe Bölgesi var. Bunu sonuna kadar zorlamak istiyorlar.

TSK’de bunu biliyor ve deðerlendirmelerinde buna vurgu yapýyor, Türkiye’nin beka sorununda önemli gördüðünü belirtiyor. Bir Kürt devletine karþý olduðunu, kurulursa bunu savaþ sebebi sayacaðýný söylüyor/buna karþý önlem alýyor. O yüzden üstü örtük ya da açýk, bizzat Yaþar Büyükanýt’ýn aðzýndan bu “tehlikeye” karþý alýnacak önlemler tartýþýlýyor. Yani bu Sýnýr Ötesi operasyon yalnýzca PKK’ye karþý yapýlacak gibi görünmüyor.

Ben bazý sorunlarý anlamada empati duygusunun iþe yarar olduðunu düþünüyorum. Yani þu; Kürtlerle Türkler yer deðiþtirmiþ olsa, (tüm olasý iyi niyet ve çabalara karþýn!) Türkler Kürtlerin hükümdarlýðý altýnda yaþamak isterler miydi? Kurtuluþ Savaþý bu temelde verilmedi mi? Üzerinde çok iyi düþünülmesi, iyice araþtýrýlmasý gerekmekle birlikte, kendi kaderini tayin hakký ne anlama geliyor/bu durumda ne iþe yarar?

Yani demem o ki, bir kardeþlik ortamý kurulduðunda, bölgesel geliþmiþlik farklarý yok edildiðinde, Kürt kimliði tanýndýðýnda ama gerçekten tanýndýðýnda bence bugün tehdit olarak görünen, PKK, Kürt Devleti, Barzani bir tehdit olmaktan çýkacaktýr. Halklarý bir araya getiren, birbirlerine duyduklarý ihtiyaçtýr, saygýdýr, sevgidir, paylaþmaktýr. Savaþ deðil.