Bazen kendimi düþünmekten alamýyorum. Sessiz kalmaktan yanayým çoðu zaman ama bunu da tam olarak baþaramýyorum. Beynimin bir yeri sürekli düþünmeye, konular üzerine kafa yormaya zorluyor beni... Neden güneþin doðuþuyla yepyeni bir gün baþlamaz ki?
   Bazen kendimi ay batarken denize vurmak istiyorum. Deniz dalgalarýnýn karaya vurmasý gibi... O açýk havada sigaramla ve sevdiðimle baþ baþa izlemek istiyorum yeni günün doðuþunu. Ve inanmak istiyorum hayatýn kirliliðinin batan ayla beraber gitmesine, yerine gelen güneþin her þeyi deðiþtirdiðine...
   Bazen kendimi yýldýz gibi gökyüzünde parlarken görmek istiyorum. Olanca endamýmla süzülmek o derin sonsuzlukta... Oradan buraya atlamak, þuradan buradan zýplamak ve taklalar atmak istiyorum boþlukta. Hiçbir aðýrlýk hissetmeden...
   Bazen kendimi þiir yazarken buluyorum aþk üzerine. Çoðunda hüzün oluyor, gözyaþý oluyor. Kafiye tutturmak için düþünürken bir de bakýyorum ki kalemim almýþ baþýný gidiyor. Okuyorum ve þiirdeki gözyaþýný gözlerime yerleþtiriyorum zaman zaman...    Bazen kendimi aðlarken buluyorum mutluluða. Sevincin gözlerimde damlalarla bezendiðine þahit oluyorum. Sessizliðe sarýlmýþ oluyorum onlar akarken kollarýma... Masum bir kýz gibi dizlerime gömüyorum baþýmý, incinmesin diye o inci taneleri.
   Bazen kendimi saklanmýþ hissediyorum. Her þeyden ve herkesten... Sevmediðimi görüyorum çoðu þeyi. Ýstemediðimi... Fýrlatýp atmak gelse de içimden o içimdeki nefreti, çoðu zaman sevgimden daha çok sevdiðimi hatýrlayarak dokunmuyorum ona. Býrakýyorum içimde büyüsün diye...
   Bazen kendimi kendimden korumak zorunda kalýyorum. Ürküyorum önce yapacaklarýmdan, fakat durdurmuyorum. Yap diyor içimdeki keskin ses... yap! Yaptýktan sonra piþmanlýk duygusunu hissetmiyorum çoðu zaman. Korkmanýn da anlamsýzlýðý çýkýyor perde perde karþýma...
   Bazen kendimi severken buluyorum. Aferin diyorum benliðime, ben oluþuma...
   Bazense ölesiye bir korku içinde buluyorum kendimi... Sevdiðimin, yarenimin gidiþine korkum. Bu zamanlarda keskin ses; daha da keskinleþip, daha da sertleþiyor. Bilmiyor musun gitmeyecek! Korkunun anlamsýzlýðý çýkmýyor bu sefer karþýma. Sadece boyun eðip “haklýsýn!” diyorum.
   Bazen... Bazen’i yok bu yazacaklarýmýn. “Her zaman” daha anlamlý ve daha doðru. Her zaman seni severken buluyorum kendimi. Sevgime olanca gücümle sarýlmýþ, mutluluðun zirvesinde... Gözlerimde mutluluðum pýrýltýsý, ellerimde gelecek için atýlmýþ çeyrek adým...