Kapkaranlýk bir örtü ama gece deðil.

Serilmiþ üstüme, güneþ yok zaten ama ya ayýþýðý.

Gözlerim kendi renginde hapsolmuþ. Alýþmýþ kendine,kapanmýþ, yok olmuþ.Nefes almak zor hatta imkansýz. Ama ihtiyacým da yok zaten.

Ben ölürüm zaman zaman.Geceleri çokça.Karanlýða döndü mü günün yüzü, ölürüm.Gözlerim açýktýr ölürken. Bakarým dünyaya kirli mi diye hala.Kýsarým gözlerimi, bir kez daha bakarým. Þehrin içindeki kirli sulara bulanmýþ bulanýk insanlar geziniyor mu diye hala. Bulanýklaþýr gözlerim de,þehre öykünür ve insanlara. Zihnim allak bullak olur. Ýnsanlar öldürür birbirini, köþe baþlarý býçak parýltýlarýyla mütereddit, ara sokaklarda çýðlýklar ve yalnýz insanlar soðuk yataklarýnda.Üzülürüm herkes adýna. Kendime en çok. Kaparým gözlerimi. Beklerim azrail suretinin yerleþmesini yüzüme. Ben ölürüm zaman zaman.

Korkarým ölümden. Ýçime bir kurt düþer kemirir bazen beni, ya da ulur aleme inat. Korkarým kurtlardan ve çaðrýþtýrdýklarýndan bana. Ýçime kýzarým ölünce. Kemirilmeye direnmediði için ve tutsak olduðu için seslere. Ýçime duman yollarým ölmeden, buram buram. Boðarým ne varsa içimde henüz ölmemiþ. Dumana sarýlan korkular büyür içimde yine de ama en azýndan göze görülmez, dile gelmez korkular.Lal olmuþ korkular. Bana özenmiþ, özendirmiþ kendine. Saklarým kendimi en kuytu yerlerime. Hem öyle bir saklarým ki bulamam uzun süre."Çýk" derim çýkmam, "gel" derim gelmem. Sonra bulurum kendimi ölümün serin kucaðýnda, korkudan titreyerek ve direnerek bulunmaya. Bazen öyle yerler bulurum ki saklanýrken, unutmuþum yýllardýr var olduklarýný, öyle yerler ki ilk defa gördüðüm. Hani korkmasam sevineceðim gelir. Korkarým. Ben ölürüm zaman zaman.

Girdiðimde "bilmezler alemine" bir sýcaklýk akar içime. Eskiler çýkar karþýlama el sýkýþýrýz, el ele veririz. "Git" derler bana, "henüz erken". " Kalayým" derim " geciktim". Çok güzeldirler eskiden tanýdýklarým, eskiler. Gidesim gelmez, ölesim gelir boyuna. Býrakmazlar öleyim. Suni teneffüz tecavüzüne uðrar ölüme hasret dudaklarým. Nefret ederim suni ölümlerden ya, dinlemezler. Gezerim "bilmezler aleminde", gözlerim cennet bahçesi, cehennem ateþi arayýþýnda. Hiç görmem oralarý ama tahmin ederim nasýl oldularýný. Bir birinden ayrý cennettekiler, herkes kendi aleminde ve bir birine kenetlenmiþ cehennemdekiler ateþ sarýlmýþ ellerine. Ben ölürüm zaman zaman.

Sonra güneþ alýr gözümü, "ver" derim vermez. Ýstemeden dönerim kirli sularýyla bitimsiz dünyanýn zaman mahkumu varlýðýna. Ölmek deðil derdim. Yeniden dirilmek her ölümden sonra. Ölüp kalmak isterim bir köþede. Ve bir þair gelsin isterim ellerinde çakýl taþlarýyla. Serilsin üstüme.

Ben ölürüm zaman zaman, her zaman...