Hayatý yýrtarak ellerimle açtým.Bir söz bulamadým söyleyecek.Az daha dudaklarýmý koparýp çöpe atacaktým.Yalanlarla süslediðim cümlelerimi tamamlayamadan kustum.Ellerimle gözyaþlarýma dokundum.Sabýkalý þiirler yazdýrdý bana gözlerim. Utancý gördüm.Kini ve nefreti gördüm.
Doðru sözcükleri bulmaya çalýþtým.Sanki aðdan kaçan balýklara benziyordum.Derin acýlar ve vurgunlar yaþadým.
Çýðlýklarým dudaklarýn tarafýndan yutuldu.Ve gözlerinde sadece gölgelerim gezindi.Bir boþlukla göz göze geldim.Yýlan balýklarý aramýzdaki çatlaklara giriyordu ve ben böylece acýlara boðuldum.Ýçimde eksikliðini hissettiðim sen deðildin.Kimsesizliðimin sebebi sen olamazdýn.Günler sisin ortasýndaki bir tren gibi geçiyordu.Ve ben hep ayný acýlarý yaþýyordum.Her yerim pamuklarla sarýlýydý.Raylarda bedenim eziliyordu.Oysa tren alabildiðine insan kaynýyordu.
Ýsyan ettiðim bu muydu?Ayný eller tarafýndan hep ayný cehenneme itiliyordum.Var oluþun tek yolu raylarda mý son buluyordu?Mutluluða ulaþmak bu kadar zor muydu?
Ýçimde eksikliðini hissettiðim sen deðildin. Posalarýndan,dýþkýlarýndan sýyrýlmak için ufka doðru yüzdüm.Hayatý derinliðine yaþarken kendimi gölgesi olmayan ellerinde buldum.Ellerin camdý.Ve ellerin dünyamý akvaryuma çevirdi.Beni denizlerimden, tuzlu sularýmdan, eriyen buzullarýmdan, dalgalardan, kýzýl þafaklarýmdan söküp aldý.Ve bana tokatlarý sevdirmek istedin. Gururumu kýrdýn.Onurumu incittin.Bir balýk gibi çýrpýnýþýmý seyrettin.
Neden bütün aþýklar denize bakmayý severler bilir misin?Çünkü bütün martýlar balýklarla beslenirler.Ve zekanýn yansýmasý oluþtuðunda denizde bütün aþýklar martý kesilirler. Önce yükseðe hýzlý ve tehditkar bir bulut gibi yükselirler.Sonra bir fýrtýna gibi pençeleriyle balýklarý yerlerinden ederler.Onlarý yiyip bitirirler.Bütün aþýklar ele ele tutuþurken parmaklarýnda martýlar gezdirirler.
Gökyüzünde alýn yazým gibi süzülürken zihnime üþüþtün ilk önce.Sonra beynimi kemirdin iyice.Alnýmdan kanlar boþalýrken saçýma tutmadýn bir kere. Bütün bunlara raðmen seni düþündüm yine.Ne istiyorsun o halde?