Psikopat bir aþýðýn anýlarýný yazýyorum sanki ben... Platonik ya da deðil umursamadan seviyorum ilk görüþte aþýk olmuþken... E hazýr aþýk olmuþken; acýsýný tatlýsýný; her ne koymuþsa hayat önümüze... yaþamadan býrakýlýr mý?
"Olabilir mi?" sorusunu soruyorum kendime seni ilk gördüðümden ve de hayatýmda ilk kez ilk görüþte aþýk olduðumdan beri...
Rüyalarýmda deðilken bile hayatta deðilim seni düþünürken... Gözlerimden damlayamayan bir aþksýn sanki... Ne dilimden ne de gözlerimden yok ifadesi ve de etrafýmdadýr 24 saat gölgesi...
Ne yaz, ne de kýþ var yüreðimde... Her tarafta çiçekli baharlar... Sevmeye hazýrlýðý geçmiþim de deli fýrtýnalara varamamýþým o engin ya da dingin denizlerde...
"Sevmek bu kadar basit mi?" diye soruyorum kendime senin bana soracaðýn gibi duygularýmý öðrendiðinde...
Soru: "Sevmek bu kadar basit mi?"
Cevap: 3 yanlýþýn götüremediði doðrum seni bekliyordur belki de gitmek için... Ama unutma ki hayatýmda tek doðru ben kaldým... Ya da bu kez 1 doðru 3 yanlýþý yutar...
Ýþte bu umutlar...
Ve de bu umutlarý anca benim gibi "deli aþýk"lar hayra yorar...