Bir ses iþitiyorum. Heyecan, korku, sevinç veren bir ses. Bu kýþ ayazýnda ýsýtýyor içimi. Elim ayaðým birbirine karýþýyor korku ve heyecandan. Bir ses... Biliyorum; yine baþým belada!
   Þafak sökerken uyanýyorum. Sessiz þehrin boþ sokaklarýnda rüzgarýn gýdýkladýðý yapraklar hýþýrdýyor. Gün daðlarýn ardýndan doðuyor. Sahte ýsýsý önce daðlarýn sýrtýný, sonra gözlerimi okþuyor. Gözlerim kamaþýyor kapatýyorum. Yine o ses... Tüylerim ürperiyor. Korkuyorum. Rüzgarýn soðuðu yorganýmýn içine kadar giriyor sanki. Hayýr, olmaz diyorum; olamaz... Teslim olmamalýyým. O ses... Sonbaharýn ayazýnda ansýzýn açan gül gibi çekici, heyecan verici; ve ayný zamanda mevsimsiz olduðu için ürpertici. Gözlerimi açýyorum, artýk her yer büsbütün aydýnlýk.Rüzgarýn acelesi yokmuþ gibi sakin sakin dolaþýyor sokaklarda; yapraklar da okþanmaktan þikayetçi deðil gibi...
   Ýçim yanýk. Bir bardak çay, yanýna bir dilim limon... Kendime gelmenin umudundayým. Nafile... Bardaktan yükselen buharla yükseliyor ses. Yudum yudum içiyorum. Ýçimi ýsýtýyor; seviniyorum. Öte yandan limonun ekþiliðiyle buruþturuyor yüzümü. O ses... Teslim oluyorum galiba. Kaçmalýyým ama nasýl? Baþým belada, daha yeni kurtulmuþtum oysaki. Yeni yeni nefes almaya baþlamýþtým. Derdi tasayý bir tarafa atacakken tamda.... Kalbim yeniden hýzlanýyor þimdi. Kaným ýsýnýyor hissediyorum. Aklým karýþýyor yine. O ses...
   Hayatýmda bir þeylerin güzel gitme süresi kýsalýyor. Güzel olan her þey rayýndan çýkan tren gibi devriliyor her seferinde. Sarsýyor, bunaltýyor beni kaderim. Ya da bir makas hareketiyle kesiyor huzurumu. Hayat... Çok canlar yakýyor, içinde de benimkini. O ses... Bir çift gözden akan yaþ oluyor bazen. Bazense o bir çift gözün ta kendisi... O ses bir dudak kývrýmýndaki tebessüm oluyor. Bir saç dalgasýna vurgun bir kalp ya da... O ses " AÞK! " Baþýmý belaya salan o ses; " AÞK... "


Ramazan ADIGÜZEL