Denizli garajýnda
Küçük bir kýz çocuðu
Üþüyen, titreyen elleri
Valizi taþýmaktan býkmýþ
Yorulmuþ, morarmýþ izleri
Parmaklarý þiþmiþ.
Yine de bir umut
Bir heyecan gözlerinde
Neyim eksik diyor içinden
-Varsýn, süsüm olmasýn
Elbisem yýrtýk olsun
Hem üþüsem ne olacak?
Önümüz zaten yaz
Çýkarýrým bu kýþý da...
Sonra aklýna gelir
Karnýnýn aç olduðu
Elini yýrtýk cebine sokar
-Param da yok ki!
Olsun ölmem ya...
Açlýktan kim ölmüþ
Dayanýrým ben her þeye
Katlanýrým hiçliðe
Yeter ki okuyayým
Okursam öðretmen olacaðým
Öðretmen olursam
Param da olur hem
Karnýmý da doyururum
Annem olsaydý ah, þimdi
Bana çorba yapardý
Babam olsaydý sarýlýrdý
Beni ýsýtýrdý...
Olsun onlar hep yanýmda
Allah'ým çok sevdi onlarý
Aldý kendi katýna...
Bari evimiz yanmasaydý
Ama olsun, sokaklar var ya
Çok þükür Allah'ým sana
Akýl verdin ya bana.
Okuyacaðým ben
Her þeyi öðreneceðim
Ýlmini, bilmini...
Öðreteceðim sonra
Senin tekliðini, birliðini.
Allah'ým bana güç ver
Dayanayým þu dünyaya.
Kitaplarým olsun benim
Okuyayým, okuyayým, okuyayým...
****
Denizli garajýnda
Küçük bir kýz çocuðu
Yerde uzanmýþ boylu boyunca
Yaný baþýnda eski bir valiz
Katlanmýþ, buruþmuþ bir bilet
Saati gelmemiþti arabasýnýn
Ama onun vakti gelmiþti
Tamamdý her þey
O, okumasa da biliyordu sonunu
Ezberlemiþti zaten
Hep ölümü okuyordu...
Denizli garajýnda
Küçük bir kýz çocuðu
O, artýk
Ebedi yolculuðunda...