SÝZE BÝR DEÐÝL BÝN GÜN BÝLE YETMEZ

               M.NÝHAT MALKOÇ

     Öðretmen; o tatlý, sihirli, týlsýmlý sözcük!… Nasýl da telâffuz eder çocuklarýmýz onu coþku ve heyecanla… Söylerken kalpleri küt küt atar. Çünkü kalpten gelen, katýksýz, saf bir kelimedir o… Derste, teneffüste, dýþarýda, gök kubbenin altýnda her yerde yüreðimizi heyecana gark eder. Hangi birimizin hayatýnda derin izler býrakan öðretmeni yoktur ki?... Onlar deðil midir bugünümüzün aydýnlýk yolunu çizenler?... En büyük mimardýr onlar…

     Her yýl Kasým’ýn yirmi dördünde hatýrlarýz onlarý. Yýlýn bir gününe sýðacak kadar sýradan olamaz öðretmenler. Yetmez onlara Kasým’ýn yirmi dördü. Onlarý anlatmak ve layýkýyla takdir etmek için bir yýl bile kâfi deðil vefayý idrak etmiþ gönüllere. Þayet vefa deyince bozadan baþka bir þey gelmiyorsa aklýnýza o zaman söylenecek her lâf, belliki lâf-ý güzaf!... Oysa öðretmenlerin bizlere yaþatarak öðrettiði vefa yaþamalý, yaþatýlmalý…

     Öðretmenler günü Millet Mektepleri’nin açýlýþ gününe rast getirilmiþtir büyük kurtarýcýmýz Baþöðretmen Atatürk tarafýndan. 24 Kasým 1928 tarihinde açýlan, Millet Mektepleri’nde, yaþlý, genç, çocuk, kadýn, herkese yeni harflerle okuma yazma öðretilmiþtir.
Millet Mektepleri’nin açýlýþý ve Atatürk’ün Baþöðretmenliði kabul ediþ tarihi olan 24 Kasým günü, 1981 yýlýndan beri resmen Öðretmenler Günü olarak kutlanmaktadýr.

     Ýrfan ordusunun yýlmaz neferleridir öðretmenler… Silahlarý top ve tüfek deðil onlarýn. Kalem, defter, kitap, silgi… Ve de insanlýðý kurtuluþa götüren müspet bilgi!... Onlar yurduna sevdalanan, günümüzün Mecnunlar’ý, Keremler’i ve Ferhatlar’ýdýr. Ülkeyi bir uçtan bir uca kuþatan bilgi ve sevgi erenleridir öðretmenler... Gönül bahçelerinde ayrýk otlarýna yer yoktur onlarýn. Onlar ayrýk otlarýný koparan bahçývanlardýr. Sevgi çiçekleri derer bu bahçeye girenler.

     Yaþlý dünyamýzda savaþlar artýk aþikâr yapýlmýyor. Çaðýmýzda kültürel hegemonya peþinde koþan devletler var. Top ve tüfek mahzenlerde çürüsün gayri... Kýlýç kýnýnda paslanmaya mahkûm… Diplomasý, kültür ve medeniyet savaþlarýdýr çaðýmýzý kuþatan. Hem ne olursa olsun gerçek savaþ, cehalete karþý yapýlan savaþ deðil midir? Bu savaþta cepheleri tutanlar eli kalemle silahlanmýþ öðretmenlerdir. Ne demiþti Türk’ün Büyük Ata’sý?

     “Bir millet kültür ordusuna malik olmadýkça, muharebe meydanlarýnda ne kadar parlak zaferler elde ederse etsin o zaferlerin sürekli neticeler vermesi, ancak kültür ordusunun varlýðýna baðlýdýr. Bu ikinci ordu olmadan, birinci ordunun verimli sonuçlarý kaybolur.”

     Halaskârýmýz Atatürk, öðretmenleri en iyi anlayan ve lâyýkýyla taltif eden ender insanlardan biriydi. Zaten ondan sonra gelen idarecilerin çoðu, hamasî, kuru ve düzmece nutuklardan öteye gidemediler. Öðretmenin büyüklüðünü anlayamadý onun tezgâhýndan geçenler… Atatürk kültür ordusu olarak nitelendirdiði öðretmenleri, milletleri kurtaran gerçek kahramanlar olarak tavsif ediyordu. Bu millet öðretmenler sayesinde kazanmadý mý cehaletle yaptýðý amansýz savaþý? Top ve tüfeði paslanmaya mahkûm edenler, sevgi zýrhýný kuþananlar eðitim neferleriydi. Atatürk millet olmanýn ön þartý olarak görüyordu onlarý: “Milletleri kurtaranlar yalnýz ve ancak öðretmenlerdir. Öðretmenden, eðiticiden mahrum bir millet, henüz millet adýný almak yeteneðini kazanmamýþtýr. Ona alelâde bir kütle denir; millet denemez. Bir kütle millet olabilmek için, mutlaka eðiticilere, öðretmenlere muhtaçtýr.”

     Öðretmenler ana gibi þefkatli, baba gibi otoriterdir. Sevgiyle saygýnýn karýþýmý terbiyenin hammaddesidir. Çünkü eðitimde baþarýnýn sýrrý sevgi, þefkat ve disiplindir. Büyük halife Hz. Ali, “Bana bir harf öðretenin kýrk yýl kölesi olurum.” demiþti. Ya bizler, ömrümüzü onlarýn baþucunda emirlerine amade olarak geçirsek haklarýný ödeyebilir miyiz? Onlarýn aþkla tutuþan yüreðinin ateþini hissedenler, gelecekte öðretmen olmak isterler Þair Nejat Sefercioðlu onlarýn bu arzularýna mýsralarýyla tercüman oluyor:

“Ben, öðretmen olmak istiyorum,
Ben, þairimin mýsralarýnda dil
Genç kýzýmýn gergefinde nakýþ nakýþ gül,
Aþýðýmýn sazýnda tel
Öpülesi bir el olmak istiyorum.
Ben, öðretmen olmak istiyorum...
Ben Hakk’a yönelen alýnlarda nur,
Vatan topraklarýný çevreleyen sur,
     Mehmetçiðin göðsünde ‘iman’
     Gençliðimin damarlarýnda ‘asil kan’
     Bu zulme eðilmeyen baþ,
     Ben vatan için aðlayan gözlerde yaþ,
     Ben, öðretmen olmak istiyorum.”

Yine bir öðretmenler gününde bizler onlara sadece kuru övgüler gönderiyoruz. Onlarýn hayatýný kolaylaþtýrmak için kýlýmýzý kýpýrdatmýyoruz. Eli öpülesi öðretmenlerimizin bu anlamlý gününü kutlarken, onlarýn daima zihinlerde ve gönüllerde yaþatýlmasý gerektiðini hatýrlatýyorum… Çevresini aydýnlatmak için bir mum misali eriyen ve bütün mesaisini aydýnlýk geleceði inþa etmeye ayýran ve geleceðimizin teminatý olan neslin hamurunu yoðuran bu ilim meþalelerinin manevî huzurunda saygýyla eðiliyorum.