Þekilsiz ve gizemli bir ay,sisli bir geceye daha çok sis baðýþlýyordu sanki onun için.Penceresinden yaðmurun ýslattýðý parke taþlarýný seyrediyordu.Sokak lambasýnýn,bir sahne sanatçýsý gibi göz önüne sermek istediði yaðmur damlalarýna baktý uzunca bir süre.Zamanýn ne kadarýný tükettiðini kendiside bilmiyordu.Kendini yeteri kadar yýpratmýþ mýydý acaba geçmiþi için? (Her zaman yaptýðý bir þeydi bu.)
      Birden acý bir havayý soludu içine,gözlerinden bir iki damla yaþ süzüldü.Devamýnýn geleceðini ve hiçbir þeyin onu bu seanstan koparamayacaðýný biliyordu.Baþka yolu yoktu bu hayatta akabilmenin (hayata akabilmenin).Artýk ardý arkasý kesilmiyordu gözyaþlarýnýn,boðazýna düðümlenen bir þeyler vardý.Kurtulmalýydý bu düðümden.Hýçkýrýklarýnýn sesi dinlediði hüzünlü þarkýyla beraber karanlýk odasýna hakim olmuþtu.Bir an elini sigara paketine uzattý sonra vazgeçti.Bu aný bozmamalýydý hiçbir þey.Buna her þeyini ortak ettiði sigarasý da dahildi.
     Telefonunu yaklaþýk iki saat önce kapatmýþtý.Arayanlarýn onu mutlu etmeyeceðini biliyordu.Beklediði kiþi ise zaten aramayacaktý.Kendince bu yaþamda birçok þeyi bilmiyordu.Ama telefon konusunda þimdiki düþüncelerinin haklýlýðýndan emindi.
      Bu gelgitleri çoðu zaman yaþardý,tuz biber misali bir þeydi bu durum onun için.Beyni bir avucundaydý yüreði diðer avucunda.Her ikisine de acýyarak bakýyordu.Ýkisi de ona acý veriyordu ve üzüyordu çoðu zaman.avuçlarýnda kendi bedenine muhtaç iki zavallý hayvan taþýyordu.Bedenine kabul ettiðinde çok diþli iki aslana dönüveren iki muhtaç yaratýk. Merve acýyordu onlara ama en çok acýdýðý kendisiydi.”Sana bu kadar acý yaþatan þu iki zavallý yaratýða bak” dedi kendi kendine.Bileklerinin yorulduðunu hissetti.vücuduna alma zamaný gelmiþti,dýþarýda býrakamazdý onlarý.Herkesin gözü önünde durmamalýydýlar;çünkü Merve’de saklý kalmasý gereken birçok þeyi biliyorlardý.Her ikisi de onun için ayný derecede tehlikeliydi.Attýðý her adýmda da yol göstericiydiler;iþte bu kadar da muhtaçtý onlarýn varlýðýna.Yok etmeyi denemiþti çoðu zaman ama bir türlü baþaramamýþtý.Sonunda onlar Merve’ yi ,Merve ‘de onlarý olduðu gibi kabullenmek zorundaydý.Her þey (yani bu oyun) burada baþlamýþtý zaten.
      Korkunç bir yazma isteði doðdu içine.Kalem kaðýdý hazýr,onu bekliyordu.Eline aldý ve karalamaya baþladý,sorguladý yaþadýðý her þeyi;umutlarýný yazdý,öfkesini,yaþamla onu yüz yüze getiren,kendisine savaþ açmasýna neden olan tüm duygularýný döküverdi orta yere.          Söz geçiremiyordu kalemine ve gözyaþlarýna.Ne gözyaþlarý gözünü dinliyordu,ne de yazdýðý þeyler kalemini.Kontrolden çýkmýþtý þimdi olanlar.Bunu kendide istiyordu aslýnda yani dizginlenmek istemiyordu;çünkü rahatlýk hissi misafir oluyordu ruhuna.
     Sözcüklerin içinde boðulduðu anlar yazdýðý þeyleri okumaktan çekiniyordu.Okumamasý gerekiyordu yazdýklarýný.Onlar öylece durmalýydýlar kaðýt üzerinde.Yazdýklarý yalnýzca sayfalara yakýþýyordu.
     Birden bir bulantý hissetti,baþý da aðýrlaþmýþtý.Farkýnda olmadan sigara paketini yarýlamýþtý.Durdurmalýydý artýk ellerini ve gözlerini.Odasýnda minik kitaplýðýnýn yaný baþýna yerleþtirdiði tek kiþilik yataðý,tek kiþilik yaþamýnda onu bekliyordu.Þimdi sýnýrsýz bir uyku dileniyordu bedeni.Masa lambasýndan yayýlan ýþýk ona ninni gibi geliyordu.Sakin bir þekilde elinden kalemini býrakýp yataðýna yöneldi.Boþalan ruhunu uykuya teslim etmesinin zamaný gelmiþti.
     Dýþarýdan odasýna dolan çocuk sesleriyle uyandý.Günü güzel geçebilirdi .Hayatýný satýþa çýkarmýþ gibi baðýran bir seyyar satýcýnýn sesinden daha umut dolu olduðu kesindi bu seslerin.Çocuklar onun için umudun karþýlýðýydý.Yataktan çýkýp pencereye doðru yöneldi.Oradaydýlar iþte,tam karþýda duruyordu çocuklar.Ýçlerinden uzun saçlý,sarýþýn kýz çocuðu ona ne kadar da benziyordu.Yüreði ve beyni çocukluðuna dair birkaç anýsýný tazeletti ona.Kendini kaptýrmýþtý anýlarýna,gülüþünün yüz kaslarýný fazlaca hareketlendirdiði bir anda yaþadýðý zamana döndü.Bir hüzün çöktü üzerine.Elinden gelse çocuk yaþýna dönerdi ve zamaný öldürürdü oracýkta.
     Her zamanki gibi gün içinde yapacaðý þeyler onu bekliyordu.Sýrasý bozulmayan þeyler.Birbirinin ardý sýra gelip geçen birbirinin ayný günler.Dün geceden boþalan ruhu yeniden dolmaya hazýrdý.Onu bekliyordu beyni ve yüreði.Biriktirsindi Merve günleri;tüm yaþadýklarýný depolasýndý içinde.Kendisiyle baþ baþa kaldýðý bir gecede,kendisi olduðu bir gecede boþaltýverecekti tüm biriken þeyleri odasýnýn orta yerine.Bu odanýn içindeydi tek dert ortaðý gönül ortaðý þeyler.Odasýna göz ucuyla þöyle bir baktý,yalnýzca bu odadayken kendisiydi.Baþkasý olmaya gerek yoktu buradayken.Rol yapmadýðý tek yerdi belki ve burada huzurluydu.
     Saçlarýnýn kirlenmiþ olduðunu fark etti;ama yýkamak istemiyordu.Ýþe bir gün kirli gitmesinden bir þey çýkmazdý.Kendi kirlenmiþliðiyle çevresindekileri kirletmezdi ya.Haftasýný dolduracak giysileri üzerine giyip;perdesine iliþtirdiði tokayla toplayýverdi omuzlarýna dökülen kýzýl saçlarýný.Odasýný terk etme vakti gelmiþti.Elini kapý koluna doðru uzattý;iþte baþlamýþtý çoðunun hayat diye nitelendirdiði þey.
     Sokaða çýkmalýydý hemen.Yapacaðý ne varsa yapmalýydý bir an önce.Ne kadar erken tüketirse bugünü,o kadar erken kurtulacaktý bu karmaþadan.Þimdi hiçbir þey ona atmýþ olduðu adýmlarýn boþa atýldýðýný düþündürtmemeliydi.Karþýsýna çýkan her þeyden bir parça kendisi için ayýrmalýydý.Ruhu açtý ve doyurmasý gerekiyordu;yoksa biterdi içindeki o farklý ben.Tek vücutta iki ayrý ruhu yaþatmaya alýþmýþtý. Onu yoran asýl þey,içindeki bitmek bilmeyen telaþtý.Durulmayacaktý,öyle sezinliyordu.
     Tüm bunlarý düþünürken,ayný saatte ve ayný durakta beklerken buldu kendini.Odasýndan nasýl çýktýðýný,hangi yolu kullandýðýný,yanýndan kimlerin gelip geçtiðini anýmsamýyordu.Sadece ayný saatte ve olmasý gerektiði yerdeydi.Az ileride asfalt yola kenetlenmiþ ve birazdan onu alýp götürecek olan yeþil minibüs yaklaþýyordu.Ýçindeki diðer ruhu sýcak bir hoþça kal yolladý ona.
     Minibüsün gelip önünde durmasýný beklemeden ona doðru yürümeye baþladý.Yolla yarýþýyordu þimdi.Araç durdu,o da durdu,içinde bir þeyler durdu.Ayaklarýna baktý;bu ayaklar onundu,nereye isterse oraya sürebilirdi aslýnda bedenini.Aman dercesine bir iþaret yaptý kafasýyla,minibüsün içine býraktý kendini.Her þey aynýydý.Araç geçmesi gereken her yerden geçiyor ve durmasý gereken her yerde duruyordu.Týpký kendisi gibi.
     Yanýnda otuzlu yaþlarda bir adam oturuyordu þimdi.Merve’yi rahatsýz eden tuhaf bir kokusu vardý.”Acaba bende tuhaf kokuyor muyum?” diye düþündü.Hemen kovdu bu düþünceyi beyninden.Gözü koltuklara çekilmiþ kýlýflara iliþti,renklerin uyumsuzluðu kendini bundan daha iyi gösteremezdi herhalde ona göre.Korkunç bir fikir uçuþmasý yaþýyordu þimdi.Düþünceleri oradan oraya savruluyordu.Dün geceden kapayýp çantasýna attýðý telefonun açýlma vakti gelmiþti.Yapýlmasý gereken þeyler yapýlmalýydý.
Ýçinde varolan o telaþ yeniden su yüzüne çýkmýþtý,hakimiyeti eline geçirmiþ ve fazlasýyla hissettirmeye baþlamýþtý kendini.Ýþ yerine yaklaþmýþ olduðunun bir habercisiydi bu durum.Kapamamalýydý yüreðinin gözlerini,bu telaþýn nedeni beklide buydu.Yüreði tanýk olmalýydý adýný yenilgi koyduðu bazý þeylere.
Minibüsten indi;adýmlarýnýn alýþýk olduðu kalabalýk caddeden geçti.Adýna yakýþýr þekilde resmî duruyordu karþýsýndaki bina.Koridorlar,merdivenler,sýra sýra dizili odalar; gireceði odanýn kapýsýnda ona her gün ne olduðunu hatýrlatan ünvaný ve adý.
Yine eli bir kapýnýn koluna uzanýyordu;ama içinde farklý bir duruþla.Diðerinden tamamen farklý bir anlam taþýyan ikinci bir odanýn içerisindeydi þimdi.Týpký içinde taþýdýðý birbirinden tamamen farklý iki ruh gibi zamanýnýn çoðunu tükettiði iki oda.
Çantasýný dolabýn yanýbaþýnda bulunan askýya astý.Masasýnýn üzerine þöyle bir göz gezdirdi.Dünden kalma,bilgisayara geçirilmeyi bekleyen bir sürü evrak ve onlara bugün eklenecek olanlar.”Ýþte her þeyden kopmaya zemin hazýrlayacak güzel bir durum” dedi kendi kendine.Ýþe baþlamadan önce karnýný doyurmalýydý.Masanýn üzerindeki telefona uzandý:Ýki poðaça ve bir duble açýk çay.Kahvaltýsý bile deðiþmiyordu.Bu seansý fazla uzatmadan iþe koyuldu.Artýk o ve onun komutlarýna amade bir bilgisayar bulunuyordu.Elleri klavye üzerinde týkýr týkýr iþliyordu.Vücudunun her yeri yaptýðý iþe öylesine alýþmýþtý ki;farklý bir durumla karþýlaþýnca vücudunun düzeninin iflas edebileceðini düþünüyordu Merve. Gününün dokuz saatini bu odada geçirmeye alýþmýþtý.Ara sýra ona bir þeyler sormak için gelenler tarafýndan açýlýyordu kapýsý;bunun dýþýnda hep kapalý tutardý kapýsýný.Açýlan kapýyla gereken cevap orta yere serilir ve kapanýrdý tekrar.
Çok az farklýlýðýn yaþandýðý bir hayat ve gittikçe farksýzlaþan bir Merve.
Önünde duran dosyalarla gereken her þey yapýlmýþtý.Þimdi gönderilmesi gereken yerlere gönderileceklerdi.Ya Merve ne yapacaktý?Onu kim kapýp götürecekti bu hissizliðin içinden?Daha tüketmesi gereken üç buçuk saati vardý.Kendine kýzdý,bu kadar çabuk bitirmemesi gerekiyordu iþlerini.Þimdi düþler okyanusuna dalmak istemiyordu.Çekmecesinden okumakta olduðu romanýný çýkardý.Ciddiyetle okuduðu birkaç sayfadan sonra artýk elindeki romanýn kahramaný kendisiydi.Yürüyen,gülen,aðlayan,orada o havayý soluyan oydu.Kitaptan tamamen kopmuþtu artýk.Gözü masadaki saatte,saniyeleri gözlerinin içinden geçiriyordu,sonra beyninin ve son olarak da yüreðinin.
Ne zaman ve nasýl uzaklaþmýþtý içindeki o gerçek ruhtan?Terk ettiði ruhun gerçek kendisi olduðundan emindi.Ne olmuþtu da bir hamlede yakývermiþti geçmiþi?Nasýl olmuþtu da dili geçmiþ zamana bile yakýþtýrmýyor olmuþtu yaþamýþlýklarýný?Niçin yabancýlaþmýþtý kendine bu kadar,ne vakit doðmuþtu içindeki diðeri?
Sorduðu sorularýn ardý arkasý kesilmiyordu.Bir soru ötekini beraberinde getiriyordu ve sarmalýyordu tüm bedenini.Anlaþýlan bu geceyi ya çok yoðun ya da çok durgun geçirecekti.
Ýçinde bulunduðu odada saati dolmuþtu.Oturduðu yerden doðruldu ve hiçbir þey görmeden daha doðrusu görmek istemeden uzaklaþtý binadan.Caddelerle bütünleþmesi gerekiyordu.Ayaklarý yoruluncaya dek yürümeliydi.Beyni,yüreði,bedeni yoruluncaya dek…Yoksa onu boðmalarý an meselesiydi.Geçtiði sokaklardaki çöp bidonlarýna baktý.Ýçinde barýnan istemediði her þeyi bir çöp kutusunda yok etmeye karar verdi.Ýçindeki yabancýdan kurtulmanýn tek yolu onu atmaktý.
Sanki insanlar bir garip bakýyorlardý ona þimdi.Düþünceleri ile boðuþuyordu ve düþündüðü þeyler terletiyordu onu. Bugüne kadar bu ikilik onu hiç bu kadar yormamýþtý.Deðiþen bir þeyler vardý içinde.
Birazdan bulunacaðý ev göründü uzaktan.Elindeki yükler aðýrlaþýyordu git gide,içindeki yüklerde eziyordular onu.Evin kapýsýna vardýðýnda ne yapmasý gerektiðini düþündü,aklýna hiçbir þey gelmiyordu.Öylece durdu bir süre.Elindekileri yere býrakýp anahtarýný çýkardý ve içeriye dalýverdi.Bir an önce tenine sinmiþ her þeyden kurtulmak için bir duþ almalýydý.Bedenini örten giysilerden teker teker sýyrýldý ve þimdi banyodaydý.Suyun sesi sanki dinlendiriyordu onu.Hiç bu kadar uzun süre kalmamýþtý duþta.Baþýndan aþaðýya doðru süzülen suyla kendisi arasýnda ortak bir nokta buldu.Su da akýp gidiyordu o da.Ýkisi de ulaþacaklarý noktayý bilmiyorlardý.Havluya sardý zayýf bedenini ve odasýna geçti.Üzerine hafif bir þeyler aldý.Acýktýðýný hissetti,mutfaða gidip bir ekmek arasý hazýrladý ve meyve suyunu alarak odasýna geçti.Gözü dün gece masa üzerinde býraktýðý kaðýt kaleme iliþti.Hiçbir þey yazmak istemiyordu.Yataðýna uzandý boylu boyunca ve düþünceler deryasýna daldý yeniden.
Gerçek anlamda bir kez aþýk olmuþtu,içinden sevmiþti.Çalamamýþtý kapýsýný.Rahminde taþýmýþtý aþkýný.Doðum sancýsýnýn baþladýðý anda korkmuþtu.Aþkýn doðasýný bozabilirdi dýþarýdaki hava.Doðumun gerçekleþmesine izin vermemiþ,rahminde öldürmüþtü onu.Bir katildi bu yönüyle ya da içinde büyüttüðü aþký,sevdiði insanla bile paylaþmak istemeyen bencil bir yaratýk.Birileri de aþký onda bulmuþtu,dile getirmiþlerdi cesurca.Onlarýn umudu olamazdý;çünkü kendisi umutsuzdu.Baþkalarýna umut olmaktan (olamamaktan) hep bu yüzden korkmuþtu.
Dönüp ardýna baktýðýnda acý çekiyordu,üzülüyordu:ama kesinlikle piþmanlýk duymuyordu.Ýçinde kendine göre yaþamýþtý onu.Hayallerle süslemiþ,tüm duygularýna ortak etmiþ,içindeki hiçbir þeyden mahrum býrakmamýþtý.Zamaný geldiðinde yok etmeyi de kendine görev bilmiþti.Yüreðindeki zamanýný doldurmuþ bulunuyordu.
Ayný þekilde içinde büyüyen biri vardý þimdi.Diðerinden daha diþli.Taþýyamýyordu bu yükü;ama ne pahasýna olursa olsun yenilmemeliydi.Bunun da sonunu seziyordu.Ýstemeyerek baþlamýþtý içinde.Diðeri gibi davetsiz misafirdi bu da.Vakit erkenken incitmeden uzaklaþtýrmalýydý kendinden.Tam büyümeden ve daha fazla zarar vermeden ruhuna, kapýlarýný açýp, göndermesi gerekiyordu bu davetsiz misafiri.Kendince ölümü yakýþtýrmýyordu bu sevdasýna.Ya kendi isteðiyle terk edecekti bu bedeni ya da bu beden usulca çekip gidecekti.Yorulmuþtu artýk.Bir tek gözyaþýný kaldýramazdý bu oda.
Düþüncelerindeyken içindeki gerçek ruhun ne zaman ve nasýl yabancýlaþtýðýný anlýyordu artýk.Diðer ruhunu gerçeðine ne zaman ortak ettiðini biliyordu þimdi.Ýçinde ilk aþkýný büyüttüðü gün yakalanmýþtý bu hastalýða.Hastalýðý,kendini fark ettirmeden günden güne yayýlmýþtý içinde.Yarýlamýþtý ömrünü ve bu yeni kývýlcým ona son demlerini yaþatýyordu sanki.
Þimdi yataðýnda huzurlu bir þekilde uzanmýþtý.Gerçeði yakalamýþtý.Gözlerini kapadý ve derin bir uykuya daldý.
Gözlerini açtýðýnda dýþarýdaki mesaisinin bitimine iki saat kalmýþtý.Ýçindeki mesaisi ise üç-dört saat sonra baþlayacaktý.Vücudu uyku bahanesiyle onu bu saate kadar oyalamýþtý.Merve’nin bu gece yapmasý gereken çok önemli bir iþi vardý ve kendi gerçeðini herkese kanýtlamýþ bir filozof gibi mutluydu þimdi.Geceyi iple çekiyordu.Hiç olmadýðý kadar cesurdu bugün.Ýçinde taþýdýðý yoðun telaþ yok olmuþtu.Bu gece her þey olmasý gerektiði þekilde olacaktý.
Farklý bir öðün ve atýlan farklý adýmlar…Kendisini yeniden yaþamaya baþlýyordu.Ýçinde yenilgiyi þimdiden kabul eden o pörsümüþ ruhuna zaferi temsilen bir tebessüm yolladý.
Pencereye doðru yöneldi;belki de gerçekten çok seviyordu yýllarca görmeye alýþtýðý bu manzarayý.Çevre evlerin ýþýklarý tek tek yanmaya baþlamýþtý. Zaman ona doðru kayýyordu.Küçük valizini yataðýnýn üzerine býraktý.Kitaplýðýnda okunmayý bekleyen birkaç kitabýný ve üzerindeyken kendini rahat hissettiði bir iki parça elbiseyi valizine yerleþtirdi.
Bu güne kadar yazmýþ olduðu ne varsa þimdi çöp kutusundaydý.Onu mutsuz eden seçilmiþ fotoðraf kareleri de yazýlanlarla ayný kaderi paylaþtý.
En önemli yere gelmiþti þimdi:Beynine ve yüreðine.Elleri hazýrdý ve aynada ona bakan gözleri hiç olmadýðý kadar cesaret veriyordu ona.
Masa üzerinde duran kolonya þiþesini çöp kutusunun üzerine boþalttý.Bir kibrit çöpüyle alev almaya baþladý kutunun içindekiler.Sýra son hamledeydi.Canýnýn çok fazla acýyacaðýný biliyordu;ama kurtuluþ bundaydý.Tereddütsüz davrandý hemen.Yüreði ve beyni kanlý ellerindeydi.Ya þimdi kurtulurdu bunlardan ya da sonsuza kadar bu acýlarla yaþardý.Bir an bile piþmanlýk yaþamamasý gerekiyordu þimdi.
Kutunun içinde yok olmaya mahkum þeylere tek hamlede yüreðini ve beynini de ekledi.
Mutluluðunu kanýtlayan tek þey,içi boþaltýlmýþ bedenindeki yüzüne yayýlan o tarifsiz gülüþü oldu.Merve huzurluydu ve de mutlu…