Yalnýzlýðýn içinde dinleniyor yüreðim nicedir, düþlerin derininde deviniyorum Ýzmir sýcaklýðýnda. Ne yazsam olmuyor, olmuyor iþte. Görkemli mutluluklarým olmadý benim –seni tanýmadan önce- geçip giden mevsimlerin ardýndan acýlarý seçtim, bilmem ki devalar nasýldýr. Dertliyim.

     Yüreðimin sessizliðinde yalnýzlýðým yankýlanýr, dudaklarým yakar geceyi. Adýný tutuþtururum kulaklarýnýn her çýnlayýþýnda, yüreðim sen atar. Ellerimi kenetlerim seni düþleyerek, rüzgar bile geçemez aramýzdan yarim. Gölgen üzerimde oldukça en sonsuz hazineler yüreðimindir. Bu zenginliði ölçemem varlýðýn sýnýrsýz bir nimettir.

     Yüreðim yüreðine muhtaçken sevgili býrak, varlýðýn eksik olsun. Sevgini ver bana. Aþkýn eþiðine gelecek dermaný ver dizlerime, yeter. Sen sus, yüreðinin sesini ver bana. Yalnýzlýðýmýn konuþkanlýðý artmadan yetiþ. Yetiþ diyorum çünkü; hüzünlerimi doðmadan bilirsin sen sevgili. Yüreðime dokun ki duyayým dualarýný. Ýçimin sana kanatlanýþýný karþýla. Yanýk bir deli sevda türküsü dilimizde, nice tomurcuklar kanatlarýmýzda…

     Yýldýzlarýn sükunetinde vur mýzrabý tenime ve en tatlý naðmeleri dinle. Isýn sevdamýzýn alevinde, en kuytularýma birik. Rüzgarýn fýsýltýsýyla “seni seviyorum” de yine ve dol baðrýma. Yaralarýn kabuðu soyulsun býrak, býrak kanasýn anýlar. Yeter ki doyurulmamýþ eksiklikler dinsin yürekte, büyülensin kanayan sonsuzluk.

     Hayata inat susma, aþktan baþka bir þeyden bahsetme sakýn. Heyecan fýþkýrmalý gözlerinden, adýmý andýkça. Ellerinle taþlarý yontacak kadar güçlü olmalýsýn. Benden önceki seni düþünüp, tatlý bir tebessümle düþlerimiz gibi yontmalýsýn hayatý.

     Boynumu bükmeme izin verme, kaldýr baþýmý bulutlarýn arasýna. Göz yaþlarýmdan öp saðanak yaðmurlarda ve kollarýný iki yana aç, gülümse. Uzadýkça uzayan günlerde biricik özleminle sarmaþ dolaþ kalsam da nasibim ol. Varsýn, gelsin geçsin günler aðlamaklý gözlerimde. Bilirim senden baþkasý anlayamaz halimi. Geçmiþi ateþe verseler de dindiremezler ellerimin buz kesmesini. Üzülme sakýn… Umutlarýmýzla daha yükseklere eriþmeliyiz sevgili. Ölüm bile bulamamalý bizi, arayýp sorsa da.

     Geceyle sýnýrlanmýþ gözlerimin gündüz düþleri ol. Göz yaþlarýmýn kederine bakýp kýzma bu zayýf halime sevgili. Ne olur içimi dökmemi isteme çok biriktim hüzünlere. Ýçimizde uyuklayan sevda özlü, gül kokulu düþlerimize güven ve devam et, tahayyül et. Geleceðin güvertesinde buluþ benimle. Zorunlu olmadýðým günlerin þafaklarýnda ara bul. Çið damlalarýndan koru yapraklarýmý ve içimdeki tohumu yeþert. Minik bir kýz çocuðu vursun gerçeðimize minik yüreðiyle. Sýnýrlanamayan özleyiþ ýrmaklarýyla gelsin kucaðýma. Hayata verdiðimiz yeni bir hayat yatsýn aramýzda. Sevdamýzýn mührü olsun gözlerindeki ýþýk, cennet kokulu o minik eller ölmeye bedel deðil mi yar…

     En derin susuzluðumda bulut olup yaðsam her damla daha çok susamýþtýr bu günaha. Tut elimi bazen tek beden, bazen eþ ruh gibi; her damla canlanýp hesap sorsa da gururlanýrým ben yüreðimin sen yanýyla.


“Ölümün giriþ kapýsý olsa da bu sevda
Son arzumsun kanayan yüreðimde
Unutma…”

17/10/2007

Ayþegül TEZCAN