Seçim ve Ben

Düþüncenin amacý nedir? Düþüncenin diyalektik hareketini, nesnel gerçekliðin diyalektik hareketine uydurmak! Acaba bu uygunluðu neyle elde edeceðiz? Eylemle! Bir düþüncenin doðruluðunun tek güvencesi onun, pratik (uygulama) bakýmdan baþarýya ulaþmasý, doða ve toplum üstünde insanýn gücünü artýrmasýdýr.
Feuerbach üzerine tezler’inin ikincisinde Marks, “Ýnsan gerçeði, yani düþüncesinin doðruluk, açýklýk ve gücünü pratikle (uygulama) kanýtlamalýdýr” demiþti. On birincisinde ise þunlarý yazdý “ Düþünürler þimdiye kadar dünyayý þu ya da bu biçimde açýklamaktan baþka bir þey yapmadýlar, oysa bugün, onu artýk deðiþtirmek söz konusudur.”
Öyleyse biz yaþayan insanlar, yani canlý düþünce için yapýlmasý gereken þey Dünya’yý deðiþtirmek olmalýdýr. Peki bu deðiþtirilmesi gereken dünya nasýl bir dünyadýr? Nasýl deðiþtirilecektir ve bu deðiþtirme iþlemine nereden baþlanacaktýr?
Tüm bu ve benzeri sorularý ortaya atan, olumsuzluklarý yaþayan ve deðiþtirme sorumluluðu ile deðiþtirebilme gücü olan tek varlýk insandýr. Öyleyse konumuzun öznesi insandýr ve iþe insaný deðiþtirmekten baþlamalýyýz. Bu sözü edilen insan kimdir? Descartes ‘ben’ diyor. Sanýrým bizde öyle yapýp iþe ‘ben’den baþlamalýyýz. Ben insan olarak nasýl bir varlýk’ým, bedenimle düþüncem (ruh) nasýl bir bütünlüktür. Bedensel varlýðýmla, düþünsel varlýðým hangi koþullarda ve nasýl oluþuyor. Benim bu oluþumda payým var mýdýr? Varsa etkinlik derecesi nedir? Neleri seçip neleri seçemem?
Seçemediklerimi sýralayarak iþe baþlayabilirim. Öncelikle Dünya’ya geliþimi ben seçemem. Bu bilinçli ya da bilinçsiz annem ve babamýn seçimi, sonra dünya’ya gelirken diþi olarak ya da erkek olarak gelmeyi, yani cinsiyetimi seçemem, bu da doðal seçimin iþi. Sonra kardeþlerimi ve akrabalýk iliþkilerimi seçemem. Sonra dilimi, etnik kimliðimi seçemem. Sonra yaþama hangi toplumda baþlayacaðýmý seçemem. Saç rengimi, göz rengimi seçemem. Zengin ya da yoksul bir ailenin çocuðu olup olmayý seçemem. Gördüðünüz gibi seçemediklerimin ardýndan gidersem belki de bu listelemeyi hiç bitiremem. Peki seçebileceklerim var mýdýr? varsa bunlar nelerdir.?
Her insan gibi ben de bir toplumun içine doðdum. Ýçine doðduðum toplumun bir ekonomik, bir politik, bir kültürel yaþamý var. Yeni doðan bir insan olarak benim, içinde yaþayacaðým toplumun bu toplumsal yapýsýna, bilinçlendiðim oranda bireysel katký sunmam gerekir. Toplum içindeki olumlu geliþmeleri savunup, olumsuz geliþmelerin karþýsýnda muhalif tavýr almalýyým. Bu durum benimle baðlý olan bir durum deðil tüm insanlýk ve tüm insanlar için geçerli olan bir durumdur. Hiç bir birey bu durumdan soyutlanamayacaðý için bende soyutlanamam. Bu insanlýðýn benden yansýyan halidir. Burada karþýma çýkan þey toplumda yaþanan olumlu ve olumsuz geliþmelerin ne olduðudur. Þimdi içinde yaþadýðým topluma, bilincim doðrultusunda, nesnel gerçekler açýsýndan bakmaya çalýþayým. Ýçinde yaþadýðým coðrafya (ege) , gerek mevsimler bakýmýndan, gerek elde edilen ürünler bakýmýndan, gerekse insan kaynaklarý bakýmýndan kutsal kitaplarda bildirilen cennetten çok daha gerçek. Ama elde edilen ürünlerin insanlar arasýnda hakça paylaþýlamamasýndan kaynaklý olarak, bu cennet coðrafyada, cenneti çok küçük bir azýnlýk yaþýyor, büyük bir çoðunluk cehennem azabý bir yoksulluk içinde sürdürüyor yaþamýný. Gördüðüm nesnel gerçeklik bu. Þimdi gördüklerimi düþüncenin nesnel geçeklik alanýna aktarmalýyým, yani düþünmeye baþlayabilirim. Yanýtýný arayacaðým ilk soru þu olmalý. Nasýl oluyor da düþsel cennetten daha gerçek olan bir ortamda, insanlarýn küçük bir bölümü, olanaklarýn hepsini kullanýp, rahat ve özgür bir yaþam sürdürürken. Büyük çoðunluðu oluþturan insanlar kýt olanaklar içerisinde, açlýk, iþsizlik eðitimsizlik, gelecekten güvensizlik içinde, tüm özgürlük olanaklarýndan yoksun bir yaþam sürdürüyorlar, onlara böyle bir yaþamý dayatan nedir?
Özgürlük ve mutluluðu yaþayan küçük azýnlýk bu olanaklarý nasýl ele geçirdi ve nasýl sürdürüyor? Bunun nedeni açýk üretim aletlerini ele geçiren, üretilen üretim nesnelerinin de sahibi oluyor. Öyleyse özgürlük denen þey üretim araçlarýnýn ele geçirilmesiyle orantýlý, kim hangi aracý ne kadar ele geçirmiþse o kadar özgür olabiliyor. Peki öyleyse özgürlüðün tanýmýný þu biçimde yapabilirim. Özgürlük; insanýn doðaya karþý verdiði mücadelede, doðaya karþý kazandýðý zaferdir. Bu taným ilkel toplumun tanýmýdýr. Ancak, sýnýflý toplumun ortaya çýkmasýyla özgürlüðün tanýmý deðiþiyor. Sýnýflý toplum bakýmýndan özgürlük, ancak eþitlik kavramýyla birlikte ele alýnýrsa gerçek anlamýný buluyor. Eþitlik ise insanlarýn üretim araçlarý üzerindeki egemenliðiyle bozuluyor. Üretim araçlarýný ele geçiren sýnýf, üretim mallarýný da ele geçirmiþ olduðundan, gerçek üreticilerin emeklerini de ele geçirmiþ oluyor. Üretilen nesnelerin fiyatýný belirleme inisiyatifi, üretim araçlarýný ele geçirmiþ olanlarýn elinde olunca, o nesneyi üreten emeðin fiyatýný belirleme hakký da, onlarýn eline geçmiþ oluyor. Öyleyse deðiþtirilmesi gereken durum bu. Ýnsanlarýn ekonomik eþitliði saðlanmadan, politik, kültürel düþünsel özgürlükler elde edilemez. Bu nasýl olacak, bu bir evrim-devrim diyalektik süreci. Evrim, özgürlük ve eþitlik yaratmaya çalýþýlan düþünsel süreç, bir insanýn bu sürece katýlmasý ise bilincinin geliþimiyle doðru orantýlý. Bu düþünsel sürecin adý felsefe, insan ancak felsefeyi öðrenerek etkin olarak sürece katýlabilir. Felsefeye baktýðýmda ise þunu görüyorum. Ayný insanlýk gibi felsefe de iki kanala ayrýlmýþ. Biri metafizik- idealizm, diðeri tarihsel ve diyalektik materyalizm. Metafizik- Ýdealizm deðiþim dönüþümden yana deðil, durumdan oldukça memnun, Tarihsel ve Diyalektik Materyalizm ise deðiþim ve dönüþüm için var olan bir sistem.
Ulaþtýðým sonuç kýsa ve net, Seçebileceðim tek þey, deðiþim ve dönüþümü savunan felsefenin bir öðrencisi olmak....