Kalabalýk deðil de
Nedense yalnýzlýk koyar insana
Acýnýn baladýna tutunmuþ bir kaç nargile
Öyle tütüp sönüyorlar kendilerince
Rahat bir koltuða oturur gibi
Pervasýz oturuyor yalnýzlýk içime
Belli keyfi yerinde

Hadi içim kalk gidelim
Bu suskunluk çok geveze

Biliyorum bir yerlerde
Birkaç parça insan var
Kýrýntýsýna muhtaç milyarlar

“ama sen sus, býrak bizi burada arasýnlar”

Namlunun ucunda
Koca bir memleket
Kimse hop birader napýyorsun? Demiyorsa!
Bazý gecelerde ,
           SÖZ
          Sýcak
           Ilýk
           Akýþkansa
Ve birileri kendi ölülerini
Alkýþlamaya baþladýysa
Ýþte o zaman,
Tamda o zaman
Yazýlmaya baþlanýyor
Kara bir tarih
Analarýn gözyaþlarýyla

Kalabalýk deðil de
Nedense yalnýzlýk koyuyor insana