Yataðýmda oturuyorum. Dizlerimi göðsüme dayamýþým, sýrtýmý ise soðuk ve mavi duvara. Baþýmýn üzerindeki resimlerimize dalmýþým... Sadece onlarý izliyorum bu gece. Gözlerimden yaþlar damlýyor sarýldýðým oyuncaða... Derken en mutlu resmimize gözüm kayýyor. Ve suskunluðum hýçkýrýklarla kesiliyor. Daha sýký sarýlýyorum kendime, týpký senin sarýldýðýn gibi...
   Hýçkýrýklarým yine sessizliðe gömüldüðünde yaný baþýmda duran makasý alýyorum elime ve bitkin vücudumu kalkmaya zorluyorum. Usulca aynanýn karþýsýna geçip kendime bakýyorum önce. Aðlamaktan sol gözüm kapanmýþ, ayný notre dame'ýn kamburuna benziyorum. Derken ani bir hareketle saçlarýmý kesmeye baþlýyorum kulak üstünden. Kestikçe bir sancý, bir sancý daha yüreðime saplanýyor. Caným çok yanýyor ama durmuyorum... Bir tutam, bir tutam daha... Ve iþim bitip de aynaya baktýðýmda gördüðüm manzara biraz öncekinden çok daha kötü ve yüreðimdeki acý çok daha fazla. Deðerdi diye düþünüp yataðýma geri dönüyorum. Ayýcýðýma tekrar sarýlýyorum.
   Perdelerim açýlmýþ. Ay'ýn ýþýklarý odamda çeþitli yansýmalar yapýyor. Derken gözümü alan ýþýða doðru bakýyorum ve seni görüyorum. Evet, bu sensin... Gülümsüyorsun bana, týpký mutlu olduðumuz günler gibi! Elini uzatmýþsýn bana, gelmemi bekliyorsun.
   Uzanmaya çalýþýyorum eline fakat o kadar uzakta ki... Yetiþemiyorum ve sen giderek kayboluyorsun. Haykýrmak üzere aðzýmý açýyorum, dur demek için ama ses çýkmýyor boðazýmdan. Gidiyorsun...
   Tekrar sarýlýyorum kendime ve gözlerimi kapatýyorum. Açtýðýmda yanýmda buluyorum seni. Bana bakýyorsun... Ellerin saçlarýmda; kokluyorsun, okþuyorsun. Sol elim ise avuçlarýnýn içinde. Dudaðýna götürüp öpüyorsun elimi, gitmeyeceðim dercesine. Sana bakýyorum, gülümsüyorsun. Gözlerinde bir pýrýltý, insaný kör edecek cinsten. Sana doðru dönüp sarýlýyorum sýmsýký. Baþýný baþýmýn üzerine koyuyorsun ve küçük masum bir öpücük veriyorsun bana.
   Mutluyum. Yanýmda olduðun için, beni sevdiðin için, seni sevdiðim için...