Fýrtýnalar

Fýrtýnalar kopar mevsimlere elzem.
Ben bilmem fýrtýnasýz bir bahar geçirdiðimi...
Kayboldu baharým, kayboldu yazým,
Sensizlikten kopan fýrtýnlar benim alýn yazým.

Daðlara düþüp sakin bir hayat yaþasaydým,
Buz kütleleriyle eriyip, lalelerle açsaydým,
Ayla aydýnlatýp, güneþle doðsaydým,
Yine mevsimlerim karýþýk; yine mukadderat olurdu sýzýlarým!

Kim bilir, daha belli olmadan kaderim,
Fýrtýnalar vardý yeryüzünde.
Issýz vadide güle düþman, sakin denize inat.
Yolculuklarý engelleyen,
Sevgilere hüsran fýrtýnalar vardý.
Dinmedi fýrtýnalar yeryüzünde,
Her ten hissetti o dehþeti.
Ademden kýyamete kadar esti bu zulüm,
Varlýklarý yok edercesine ve inatça...

Kaldýrýrsan bir gün ellerini semaya doðru,
Bir kaç kelime de benim için fýsýlda.
Yaradan duyar seni merak etme...
Fýrtýna da kaybolan yýllarým için,
Heder olmuþ rüyalarým için,
Yalnýzca bir kaç kelime de benim için fýsýlda.

Dokunduðun yerlerde güller açsa ne olur?
Teninin kokusundan sümbüller boyun eðse ne olur?
Bakýþlarýnla arz küre eriyip suya karýþsa ne olur?
Mukadderat! Her fýrtýnanýn sonu "sessizlik", "sensizlik" olur!