hemen hemen her gece yalnýz giderdi uykuya...uyumadan önce,pencereyi açar,oradan giren rüzgarýn perdeleri oynatmasýndan oluþan duvardaki gölgeleri izler,her gölgeden kendince resimler çizerdi hayaline...kuþ sürüleri talan ederdi yüreðindeki ekin tarlalarýný; havalanýp giderlerdi uykuya doðru...ya da çekirgeler baðrýþmaya baþlardý meyve bahçelerinde; kocaman bir ayva düþerdi dalýndan...derken,ay doðardý daðlarýn ardýndan; yüzü belirirdi sevgilinin; sanki aðustos ayý! ..uzatýp kollarýný sarardý ve eylüle sürüklerdi kadýný, onu düþlerken..hayat böyle de güzeldi aslýnda...yataktaki tekbaþýnalýk kalabalýklaþýyor,yalnýzlýk korkusundan uzaklatýrýyordu onu böylece...en kalabalýk cadde,en kalabalýk þehir,en kalabalýk cennet onun oluyor; tam ortasýndan yürütüyordu kendine ait zamaný,ayaklarýnda gümüþ pabuçlarla...onlarýn çýkardýðý sesi ninni yapýp, uykuya dalýyordu kadýn...

o gece de farksýz bir geceydi aslýnda ötekilerden...tam hayalinin ucundan tutmuþ,onlarý yaþýyordu ki eþi geldi,hemen hemen her gece getirdiði anason kokularýyla beraber...kökü kesilen aðaç gibi yýkýldý; korkudan yataðýn kenarýna sinen kadýnýn açtýðý yere...öyle kötü kokuyordu ki; burun deliklerine parmaklarýný týkayýp aðzý ile nefes almaya baþladý; birazdan olacaklarý beklerken...içini saran korkuyla birleþiyordu seviþme duygusu derken, eþinin sigara ve alkol kokan eli yokladý göðsünü...

'önünü dönsene frijit kadýn' diye homurdanýyordu diðer taraftan...buz kesildi kadýn! ..adý seviþme olan kar yaðmaya baþladý birden...tipiye yakalanmýþ kuþlar gibi sindi kendi saçak altýna ama yaðan her kar tanesi deðdi gene de tenine; üþüdü kadýn! ...

sonunda dindi kar! ..

çok da farký yoktu diðer günlerden sabahla gelen günün...sessizlik ve sevgisizlik getirmiþti evin içine ve bir yýðýn olaðan iþler...'yaþamak nedir' sorusu takýldý kadýnýn aklýna sýraya koyduðu iþleri yaparken..'konuþ! ..'diye baðýrdý eline aldýðý bütün cisimlere...

yýkanýp kurulandýðý havlu konuþtu ilkin:

'hayat,ýslanmak ve kurulanmaktýr; kurumaktýr' dedi, pürtüklü diliyle peltek peltek...havlarýndan biri kopup, gülümsedi halýnýn üstünden...

söze karýþtý sabun,zeytinyaðlý aðzýný açarak:

'hayat, temizlenmektir,temizlendikçe durulmaktýr' dedi ve bir damla yað düþürdü yere...

onlarý dinleyen terlik söze karýþtý,ayak parmaklarýnýn arasýndan baþýný uzatarak:

'hayat,birilerinin ayaklarý altýnda eskimektir ama,eskitenleri korumak ve koruduklarýný düþünüp gülümsemektir' dedi, üzerindeki fiyonku düþürerek...

bunu duyan kadýn,kendi odasýnda oyun oynayan oðlunun yanýna koþtu. oðlu,askercilik oyunu oynuyor, öldürdüðü oyuncaklarýnýn baþýnda aðlýyordu! ..

gözyaþý yaptý hayatýn tarifini bu kez:

'hayat,acý çekmektir ve aðlamaktýr. gözyaþlarýnla susuz kalan fidanlarý sulamak,onlara can vermektir' dedi, piþkin piþkin ve tuz tanesinden kristale dönüverdi çocuðun yanaðýnda...

çocuðun bozduðu oyuncaklardan biri karýþtý söze;

'hayat,ölümdür; ölüm ise, yerine konulanlarla gerçekleþen sonsuzluktur' dedi sevinerek...

susuyordu ölüm! ...

Tayyibe Atay