Denizi görmeden martý çýðlýklarýný duyan mý duyardý çocuk aðlamalarýný. Eline gülü aldýktan sonra hýrsýz diye suçlanan mý bilirdi hapishane duvarlarýna yazýlan þiirlerin manalarýný. Dudaklarýndan kan akan mý okurdu en içli þarkýlarý. Peki kim bilirdi gerçekten sevmeyi ve mutlu olmayý? Taþ üstünde yürüyüp ayaklarý kan içinde kalanlar mý yoksa okyanusun tadý dudaklarýnda kalsýn diye karanlýk sularda boðulanlar mý?
Neydi duvara kanýyla" Þimdi seni sevdiðime inandýn mý?"diye yazdýran. Küçük bir kýzýn elinden tutan delikanlýnýn bakýþlarýnda mýydý bütün utançlar? O yüzden mi gerçeklerle göz göze gelmek istemezdi bütün insanlar? Utanç mý taþýrdý bütün bakýþlar? O yüzden mi boþalýrdý saðanak saðanak yaþlar? Yürekleri sýzlatýp gül bahçesinde uçuþan kelebekleri parçalayan, hayal dünyasýnda gül bahçesi býrakmayan... Düþüncesizlik mi yoksa sadizm mi? Neydi kan diye akan? Bizi bu kadar aðlatan gönül tahtýmýza ulu orta kurulan yürðimizi savaþ alýnýna döndüren kan ve gözyaþý döktüren, karþýmýza topla tüfekle çýkýp bütün kalelerimizi daðýtan kral mý kraliçe mi kimdi bunlarý bize yapan?
Sabahýn ilk ýþýklarýyla gülümsemeleri unutan, güne simsiyah bir bakýþla baþlayan, kararan gözleriyle saðanak saðanak yaðmurlar býrakan kimdi?
Çocuk gibi ürkek bakan, daha büyüyemeden parmaklarýný kapý aralýklarýna kaptýran, hep eþikte kalan, kendisine bir sýðýnak bulamayan, sýðýndýðý tüm yüreklerden kirli bir kan gibi atýlan... Kimdi bunlarý bize yaþatan?
Ýkiyüzlülük müydü? Ýnsanlýk mýydý merhaba diyemeden tokadý yedirten? Ve Halil Ýbrahim sofrasýndan yediði dayakla kalkýp bir daha boðazýna týkanan hýçkýrýklar yüzünden tok gezemeyen iyi yüreklilik miydi? Ýnsanlarý severken bir av köpeðinin hýrýltýsýný duyan aþk mýydý, sevgi miydi, dostluk muydu? Bütün bunlarý yaþayan sonra elini kolunu azgýn diþlere kaptýran neydi? Kimdi bizi bu kadar aðlatan?