Türk toplumu olarak ilginç bir yapýmýz var.

Sorunlara kalýcý çözümler üretmek yerine; geçici çözümlerle sorunlarý göz ardý etmeye uðraþýyoruz.



Günlerdir medyadan Terörle Mücadele Kahramanlarýna Destek Kampanyasý’na katýlýmlarý ve bu kampanya ile ilgili yorumlarý izliyorum.



Ayný futbol takýmlarý maç kazandýðýnda futbol takýmýný göklere çýkarýp, maçý kaybettiðinde de acýmasýzca eleþtirdiðimiz gibi çoðu yazar mutluluðunu anlatýyor köþelerinde.



Yapýlan baðýþlar yazýlýyor her gün manþetlerde.



Yýllardýr teröre binlerce þehit verdik vermeye de devam ediyoruz.



Yapýlan baðýþlar þehit ailelerinin acýlarýný nasýl dindirecek, ya da yeni þehitler vermemizi engelleyebilecek mi?



Anlamýþ deðilim.



Þimdi bir çok kiþi önemli olanýn baðýþlar deðil milli ruh olduðunu söyleyecek de; bu ruh zaten hep var depremde de, mitinglerde de milyonlarca insan ayný ruhla birleþmedi mi?



Sonuç ne oldu?



Gerekli dersler alýnabildi mi? Hayýr…



Destek kampanyasý da bir müddet sonra sona erecek ve sonrasýnda yine þehitler vereceðiz.



Yýllardýr havanda su dövüyoruz.

Artýk yardýma ihtiyacý olan insanlara balýk vermekten vazgeçip, balýk tutmayý öðretelim.



Geçici çözümler yerine kalýcý çözümler sunalým topluma.



Terör geliþmemiþ ya da geliþmekte olan ülkelerde varlýk bulur ve varlýðýný devam ettirebilir.



Baðýþ yapmak yerine Güneydoðu ve Doðu Anadolu Bölgelerimize, yýllardýr yapýlamayan yatýrýmlarý yapalým.



Sadece ekonomik deðil, oradaki insanlarýmýza da eðitim vererek, bilinçlendirerek yatýrým yapalým ve bölgeyi kalkýndýralým.



Ancak eðitimli insanlardan oluþan toplumlar geliþebilir ve barýþla yaþayabilir.



17.10.2007-Hayal ARAR