Bir zamanlar gelmiþtim iþte
Çaresiz o nefeslerin izlerinde
Þefkate muhtaç bir badirede
Kimliðin þekillenme sürecinde

Bir gün gitmek içindi her halde
Bilinmeyen þu hissiyat ikliminde
Merak içinde alýnan her nefeste
Bir gün karþýlaþýlacak o haþyetle

Kim ne söylerse kiþiliðin sayesinde
Öðrenilen bilginin muhakemesinde
Hiç merak edilmeyince öyle gidince
Beklenen akýbette mizan hasretiyle

Bir sabi iken þefkatle nefeslenirken
Bilinçsiz bir eda ile o nazarý dilerken
Her bir þeyde ezelin izlerini sürerken
Ne bilir o bir çocuk denirken giderken

Neye muhtaç deðildim ki beklerdim
Beni bahþedeni derinliðimde bilirdim
Bir çaresizlik sanýlan himmeti dilerdim
Ben kendimleydim rahmeti öncelerdim

Oysaki kadri bilen ten içinde bedendim
Ahirim için koþullarýn nasibi içindeydim
Gözyaþlarý içinde debelenen gelecektim
Sessizlik çýðlýðýnda içselliðimde beklerdim

Kim kimliðim masumiyetim bir nefisliyim
Kime ne söylerim ben kendimle dertliyim
Muhakkak ki sabrý dilerim sevgi beklerim
Rahmet için nefeslenir böyle meþk ederim