Hayat,adý koyulamayan çiçekler hediye etti bugün bana.Seni hiç düþünmedim.Yaðan yaðmur ilk kez kokundan uzak,bir sahil kasabasýnda gülümsedi yüzüme, konuþtu benimle.Yýllar yüzümden alsa da ilk gençlik gülüþlerini,yaðmur en içten tebessümle döküldü bedenime.Yýllar önce yine böyle bir sahil kasabasýnda tanýþtýðým o gözleri yaþlý ,hayatý yaþlý,ruhu yalnýz adamý daha iyi anlýyorum artýk."Öyledir ki zaman alýr götürür tüm yaþananlarý hatýrlarsýn ama istemezsin hatýrlamayý" Biliyor musun? bugün hiç hatýrlamadým seni ve aðlamadým hiç.Belki yitirilen günlerin artýk uzak bir kentin geçmiþine sindiðini biliyordu ruhumun sensiz yaný ya da artýk aslolan yalnýzlýktý hayatýmda.Yaþlý adam yoktu oysa,hayat dersi almak için geçti yaþým yerdeki su birikintisinde gördüðüm kendimdi. Ben, yýllardýr kendimi hapsettiðim hayatýndan çekip aldým herþeyi.Yazýlarý ben yaktým,rüzgar külleri savurdu,yaðmur herþeyi sildi ve gitti.
Þimdi bir hep bir yaný tökezleyen hayatýma, yollarý izleyerek yürümeyi öðretiyorum.Ona, geçmiþinde hep unuttuðu birini armaðan ediyorum "kendimi"...
Belki çocukluðum yoktu benim.Geçen yýllarda gençliðimi de yitirdim,ellerim önceki gibi dokunamýyor yüreðime ama kendimle konuþmuþluðum oldu benim,sorgu zamanlarýnda yüreðinin içinde yangýný söndürmüþlüðüm,kendimi herþeye raðmen sevmelerim oldu.Þimdi yastýk altýna sakladýðým senden habersiz anýlarýmla avuçlarýmda tuttuðum kendimi büyütüyorum.Sen yoksun,sonsuz bir deniz var önümde.Sen yoksun,aynada gözleri çocuk ruhum var.Sen yoksun,ben varým aldattýðým hayatýmý geri kazanmaya çalýþan,yýllar öncesinin piþmanlýðýyla yüreðini sakladýðý kutudan çýkaran ruhu yani doðan sevdalarým var.Mutluluðu yaþamak için yaðmurlar dökülüyor saçlarýma,önümde deniz mevsim kýþ,yanýmda hayat...
Hoþçakal sevgili
Hoþgeldin ruhum...