Say ki bir hiçim.
Say ki yarýn ölecekmiþim.
Usulsüz,makamsýz,
son bir nidayla.
Say ki yorgundum.
Say ki kirliydim.
Uyudum bir gece,
bir daha uyanmadým,
seni bekledim,
hiç gelmedin.
Bil ki özlemine yenildim.
Býrak artýk yalanlarý,
sen yoktun,
içim acý doluyordu,
içim,
kanýyor,kanýyor,
kanýyordu.
Sýrtýmda hala senin hançerin
Zalimsin.
Seni annem gibi bekledim,
hiç gelmedin.
Bir nakýþtýn,
günah oldun sonra,
iþledim iþledim seni.
Paketimde son sigaram,
son istasyonu trenin,
kýrýk bir umuduydun,
çektiðim özlemlerin,
hiç gelmedin.
Adýný yazdým,
defterimin son sayfasýna,
defalarca
kýrýk bir umutla,
kapatmadým perdemi,
arasý hep açýktý kapýmýn,
hiç gelmedin.
Bütün þarkýlarda,
terkedilen hep bendim,
sense þarkýyý yazan besteci.
Ben sevgi ülkesinin
en itaatkar kölesi,
sen ayrýlýklar ülkesinin,
maðrur ve zalim prensesi.
Umut etmiþti deli yüreðim,
gurur diyorsun þimdi,
gururmu kaldý be kadýn?
Gitme diye diz çöktüm.
Sen zalimsin,
vicdansýz hainsin
hiç gelmedin.
Kapýlar kapalý,
perdeler örtük,
beklediðim yolcu deðilsin artýk,
seni içimden çýkardým.
Ne duvarýmda resmin var,
ne dilimde ismin,
zalimsin,
vicdansýz hainsin,
gittin,
hiç gelmedin.