Uzaklarda benim senin için kurduðum düþler.Salýncakta sallanýrken aniden yere yüzü koyun düþüvermek gibi acý…Can yýkýcý…Cana saplanan býçak gibi keskin ucu…
Kelimelerin tutamadýðým anlamlarýný býrakalý o kadar çok oldu ki.Söylenmedik, söylenmemiþ o kadar manalar uçup gitti ki…Gitti ve dönmedi.Ne sen bekledin geri gelmelerini ne de ben…Çaba sarf etmemek için uðraþtýk.Uðraþýmýz buydu bizim.Salýncakta sallanan düþmeyi göze almalýydý veya salýncaða binmemeliydi bizce…Biz…Sen ve ben.Biz kelimesine sýðýyor muyuz gerçekten?Üç harflik bu kelime sanki bizden hiçbir iz taþýmýyor…Bizim, biz diye bir þeyin olduðundan bihaber.
Derin anlamlar yüklediðimiz paylaþýmlarýmýz olmuþtur belkide.Beraber adýný koyduðumuz anlar…Ýsimlerini beraber seçtiðimiz, sonra beðenmeyip deðiþtirdiðimiz zamanlar.Sahi zamanlarýmýz oldu deðil mi bizim?Ayný ana ayný anda sýðdýðýmýz, birbirimizi hissettiðimiz, yaralarýmýza dokunduðumuz, yaralarýmýzý kapattýðýmýz, canýmýz yandýðýnda bir diðerinin içinin parçalandýðý anlar…
Ne çok þey paylaþýlmýþ meðer.Meðer biz görmemiþiz.Görmek istememiþiz de vurgun yemiþiz bu sevdadan….Býçaklar saplanmýþ ruhumuza, ruhumuz yetim kalmýþ, biz aðlamýþýz…Ne acý!Oysa biz yaraladýk.Sen ve ben…Birbirimizi yok etmek için yaptýk bunlarý…Var edebilmek zor geldi demek…
Ýki yürek uçup gitti þimdi baþka sürgünlere…Sürgün…
Yüreðime kar düþtü çoktan…Soðuklar iþledi içime..Sokaklar…Ayak sesleri…Yokluðun…Üþümek sensiz…Zaman yetim,zaman durmuþ, zaman geçmez…


Götürün sevdamý sürüldüðü ülkeye
Aðlayýn yanýp tutuþan bu sevgiye
Gönlümün saklýsýnda yandý hasret
Gidecek yer var mý ki her yer gurbet?..