Birçok deðeri inciterek yoksayarak yaþamanýn getirdiði yük zihnimi karýþtýrýyor bu sýralar. Yalanlar, aldatmalar .. Birlikte herþeyi yaþayan sevgililer.. Herþeyi önceden yaþayýp, tüketerek sevgileri, geçen yýllar, monotonlaþan, amaçsýz kalan iliþkiler.. ESkiler daha iyi biliyormuþ bu iþi galiba.. Artýk sevgililerimizle ayný çatýda yaþýyor, beraber tatillere gidiyoruz.. Sonra ne evliliðe istek kalýyor bir hayatý paylaþmak için; ne de o iliþkiye çaba harcamaya.. Nasýlsa biri gidince, bunlarý yaþayabileceðimiz bir yenisi geliyor ya!



Eskiden erkekler bir sevgiliyi elde etmek için mücadele vermeyi, onu bir saat görebilmek için saatlerce beklemeyi, ilk öpüþmenin heyecanýný, birini sevdiðinde diðerlerini gözünün görmemesini, bir çiçeðin bir sevgiliye ne kadar deðer olduðunu bilirlermiþ. Bir yüzük teklif ederken beraber bir hayatý seçtiðini; bunun diðer herþeyden vazgeçmeye razý olmak, onunla birlikte olduðu için bir baþkasýna ihtiyaç duymamak, bir kadýný mutlu etmek, onun (sadece onun) için koþulsuz þartsýz her þeye katlanmak olduðunu bilirlermiþ.



Artýk erkekler bir kadýn için dünyanýn diðer nimetlerinden vazgeçmiyor. Artýk erkekler nasýlsa her zaman yanýnda dolaþtýrabileceðinden emin olduðu için yanýndaki kýzýn yanýnda baþka fýrsatlarý da inceleyebilmeyi kendine hak görüyor. Bu kýz beni beðenmezse yenisi gelir diyebiliyor. Çünkü sevgi denen þey bu kadar ucuzlaþtý.



Bunun sebebi olarak da erkekleri deðil, bizi kadýnlarý görmek gerek aslýnda. Modernleþmek(!), daha doðrusu modern olmak adýna her isteklerine evet diyen, onlarla beraber tatile giden, gecelerini sabaha kadar onlarla
geçiren, bizi elde etmeleri için hiç bir çaba harcamalarýna gerek býrakmayan bizler daha sonra ne kadar uðraþýrsak uðraþalým tükettiðimiz o iliþkiden, kendimizi o kadar deðersiz bir parçaymýþ gibi sunduktan sonra deðer beklemekten haz almayan, bunu bir baþkasýnda arayan ve tabii yine bulamayan, biz kadýnlarýz hatalý olan. Býraksak da eskiler gibi bizi elde etmek için çaba harcasalar, bizle beraber tatil yapabilmek için bizle
beraber hayat mücadelesi verseler, bizi bir saat görebilmek için günlerce özleseler, böylece bizi daha deðerli görseler, ellerinde buketlerle beklemekten utanmadan bizimle bir hayatý paylaþmak için can atsalar daha iyi
olmaz mýydý sanki??



bu günlerde fazla mý düþünüyorum ne??:) Sil baþtan mý yapsam kendimi?

Çiðdem Ertekin